Τρεις όροφοι, τρεις διαφορετικοί κόσμοι που ξεπηδούν μέσα από στιγμές που πάγωσαν και παγιδεύτηκαν στα καρέ των φωτογραφικών μηχανών, μας ταξιδεύουν από τον Πύργο του Μάρκελλου με «Σεβασμό στη διαφορετικότητα», στην Κούβα, την ευαισθησία της παρατήρησης και της εφηβικής ψυχής.
Το Φωτογραφικό Εργαστήρι Αίγινας ξεκινάει την φετινή του χρονιά με την διοργάνωση τριών ατομικών εκθέσεων στο Πύργο του Μάρκελου.
Τρία παλιά μέλη του εργαστηρίου βγαίνουν από το ‘’κουκούλι’’ τους και μας δείχνουν την πρώτη τους ατομική δουλειά.
Σεβασμός στη διαφορετικότητα- Παναγιώτης Σάντας
Το αίσθημα της ξενοφοβίας βρίσκεται σε άνοδο και συχνά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για δημαγωγικούς ή σκοτεινούς πολιτικούς σκοπούς. Μέρα με τη μέρα η διαβρωτική επίδραση της ξενοφοβίας υπονομεύει τα δικαιώματα των αμέτρητων θυμάτων.
Οι διακρίσεις μπορούν να λάβουν πολλές μορφές, κρυφές ή ολοφάνερες, δημόσιες ή ιδιωτικές. Μπορεί να πάρουν τη μορφή του θεσμοθετημένου ρατσισμού ή της εθνοτικής διαμάχης και να εκδηλώνονται με επεισόδια μισαλλοδοξίας και απόρριψης πέρα από κάθε έλεγχο. Θύματα των διακρίσεων είναι τα άτομα ή οι ομάδες ατόμων που θεωρούνται διαφορετικοί, λόγω της φυλής, του χρώματος, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, της περιουσιακής κατάστασης, του τόπου γέννησης, της αναπηρίας ή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
Τον μεγαλύτερο αποκλεισμό και τη μεγαλύτερη περιστολή των δικαιωμάτων τους αντιμετωπίζουν τα περιθωριοποιημένα άτομα όταν επιχειρούν να αποκτήσουν πρόσβαση στη στέγαση, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την εκπαίδευση.
Η Ιστορία έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι όταν οι διακρίσεις, η ανισότητα και η μισαλλοδοξία αποκτήσουν ρίζες, μπορούν να καταστρέψουν τα ίδια τα θεμέλια των κοινωνιών, να περάσουν τα σύνορα και να δηλητηριάσουν τις σχέσεις μεταξύ των εθνών.
Η Ιστορία έχει επίσης επιβεβαιώσει ότι αυτού του είδους οι αποτρόπαιες πρακτικές δεν έχουν καμία απολύτως θετική πλευρά. Οι διακρίσεις υπονομεύουν την κοινωνική και οικονομική συνοχή της κοινωνίας. Απομυζούν τους πόρους της. Σπαταλούν τα ταλέντα της. Περιθωριοποιούν τα παραγωγικά άτομα και καταπιέζουν τη δημιουργικότητά τους.
Οφείλουμε να καταπολεμήσουμε τη μισαλλοδοξία και τα στενά συμφέροντα που γεννούν τις διακρίσεις. Οι διακρίσεις δεν εξαφανίζονται μόνες τους. Πρέπει να τις καταπολεμούμε εκεί που εμφανίζονται, άμεσα, αποτελεσματικά, συναισθανόμενοι το μέγεθος του κινδύνου.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1948, η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακήρυττε κατηγορηματικά ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Ας κάνουμε τις αρχές της Οικουμενικής Διακήρυξης πραγματικότητα παντού.
Ο σεβασμός της διαφορετικότητας πρέπει να είναι ο μεγάλος μας στόχος.
Αντικατοπτρισμοί- Σαλώμη Μελλισάρη
Αντικατοπτρισμοί, Αντανακλάσεις, Διαθλάσεις, Είδωλα –
Προσώπων, Αντικειμένων, Καταστάσεων.
Τι σας αρέσει πιο πολύ; Τι προτιμάτε;
Το υπαρκτό ή το ιδεατό; Το υπάρχον ή το φευγαλέο;
Το μόνιμο ή το παροδικό ;
Το πραγματικό ή το είδωλο; Το ωραίο ή το παιχνιδιάρικο;
Τη φωτογραφία ή τη ζωγραφιά;
Τον ρεαλισμό ή την φενάκη ;
Διαλέξετε:
Το πάνω μέρος της εικόνας ή το κάτω; ποιο προτιμάτε ;
ποιο σας εκφράζει ; και ποια εικόνα ; . . . .
Ταξιδεύοντας στην Κούβα- Ντόρα Γριβοπούλου
Η φωτογραφία είναι για μένα μια διέξοδος που σε
ανοίγεις σε οδηγεί σε νέες πραγματικότητες που πριν τις
αγνοούσες, σε ωθεί σε εσωτερική αναζήτηση και διαρκή
προβληματισμό. Στα ταξίδια μου πλέον κουβαλάω τη
μηχανή μου αλλά και όλες μου τις αναμετρήσεις.
Στην Κούβα βρέθηκα τον Ιούλιο του 2012 μαζί με την
οικογένειά μου.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες βιαστικά, στα κλεφτά,
καθώς δεν ήθελα να είναι αποτέλεσμα οικονομικής
συναλλαγής. Πολλές λήψεις είναι παρμένες μέσα από
αμάξι, άμαξα ή από το δικό τους κοκοτάξι (τρίκυκλο
μηχανάκι με δύο θέσεις) που μας έκανε βόλτα στις
γειτονιές της Αβάνας.
Όταν φωτογράφιζα, αυτό που επεδιώκα ήταν η αληθινή
και ειλικρινής αποτύπωση της δικής μου αίσθησης. Το
δύσκολο έργο ήταν πως να διαχειριστώ τα χιλιάδες
συναισθήματα που με κατέκλυζαν όταν έβλεπα τη φτώχια
και την ανέχεια.
Ο δάσκαλός μου Άρης Παύλος ήταν εκείνος που όταν
είδε μέρος των φωτογραφιών, ξεχώρισε την
ανθρωποκεντρική μου προσέγγιση. Οι φωτογραφίες
αυτές θα έμεναν στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου
αν ο Άρης δεν επέμενε να κάνω αυτή την έκθεση.
Ας περπατήσουμε μαζί στις γειτονιές της Αβάνας,
απολαμβάνοντας μαζί και τους ήχους της…
Οι φωτογραφικός φακός της Ντόρας Γριβοπούλου-Κόμη, ανοίγει πόρτες και
φανερώνει την αλήθεια. Την ακατέργαστη. Περνάει ανάμεσα από τα μονοπάτια του
συμβολισμού και διεισδύει στον κόσμο του ρεαλισμού. Της ζωής εκεί. Στην Κούβα.
Σκληρή πραγματικότητα που ῾φωνάζει᾽ και εκτίθεται στις ανάγκες της.
Παρατηρώντας τις φωτογραφίες, γινόμαστε ενεργοί θεατές σ’ έναν κόσμο που
ακροβατεί ανάμεσα στη μορφή και τον άμορφο ψυχικό κόσμο, ανάμεσα στον
χωροχρόνο και το άχρονο, ανάμεσα στη θλίψη και τη χαρά.
Ένα παζλ στιγμών ξεδιπλώνεται, από ζωές τόσο μακρινές αλλά ταυτόχρονα τόσο
κοντινές… που απορείς. Θες να τις ακουμπήσεις και να νιώσεις αυτό που σου ζητάνε.
Γιατί όλες οι φωτογραφίες της Ντόρας, ζητάνε αθόρυβα και διακριτικά την
συναισθηματική ανταπόκριση και ενσυναίσθηση. Τα πρόσωπα έχουν ρυθμό, τα
σώματα έκφραση. Σε καλούν να τους προσφέρεις κίνηση και λέξεις.
Οι φωτογραφίες της Ντόρας θα μπορούσαν να συνθέσουν στιγμές από πρόβα μιας
ταινίας, από πρόβα μιας ζωής με τίτλο: ῾Αναζητώντας την επαφή᾽. Εύχομαι σε όλους
εσάς ν’ απολαύσετε αυτό το δημιουργικό δρώμενο, αυτή την φωτογραφική έκθεση η
οποία είναι γεμάτη από αλήθεια. Μέσα από έναν άνθρωπο. Μέσα από έναν φακό που
αναδεικνύει το αυθεντικό και το ακατέργαστο και το φέρνει ακόμα πιο κοντά μας.
Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν από 18-28 Οκτωβρίου 2013
και οι ώρες λειτουργίας είναι καθημερινά 10.00-13.00 & 17.30-20.30
Τόνια Ζαραβέλα
