Ο τίτλος «Άξιζε…» παραπέμπει στη φράση που ο πατέρας της Κώστας Λουλές επαναλάμβανε συχνά μέσα από τα γράμματα προς τη σύντροφό του: «Αξίζει ο αγώνας μας, Μαριώ μου».
Και εμείς, οι φίλοι της στην Αίγινα, αναμένουμε αν …αξίζουμε μια παρουσίαση στο νησί, όχι μόνο επειδή στο βιβλίο της μοιράζεται οικογενειακά ιστορικά βιώματα από τις φυλακές της Αίγινας, αλλά και επειδή η συγγραφέας διατηρεί εδώ εξοχική κατοικία, αγαπάει το νησί και το ανήσυχο πνεύμα της έχουν απασχολήσει κατά καιρούς τα στραβά “κοινά” του νησιού μας (όπως: Αποχαιρετισμός Δημάρχου).
Θα μιλήσουν: η Άννα Βαγενά– βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μάξιμος Χαρακόπουλος– βουλευτής της ΝΔ και ο Σπύρος Λυκούδης– βουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ.
Θα χαιρετίσουν ο Απόστολος Καλογιάννης-δήμαρχος Λαρισαίων και ο Γιώργος Μίγας-δικηγόρος.
Θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Γιουρμετάκης.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
…Έτσι πορευτήκαμε μια ζωή. Από το ’49 ως το ’74. Μέχρι που ήρθε η Δημοκρατία στον τόπο μας. Θυμώνω όταν ακούω κάποιους να λένε “Σιγά μην έχουμε Δημοκρατία”. Κοντή η μνήμη. Το ξέρουμε όλοι. Αλλά από κοντή μέχρι ανύπαρκτη απέχει πολύ. Ναι, φίλε. Έχεις δημοκρατία γιατί μπορείς να μιλάς, να διαβάζεις, να τραγουδάς, να βρίζεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Θυμώνω όταν ακούω να μιλούν για κονσερβοκούτια και Μελιγαλάδες και αγνοούν την άλλη όψη του νομίσματος, που έχει εξόντωση, φυλακές, βασανιστήρια, εξορίες, εκτελέσεις. Η γενιά μου και η γενιά του Πολυτεχνείου φόρτωσαν τους νεότερους με χρέη, ανεργία, διαφθορά, μέλλον αβέβαιο. Δεν έχουν δικαίωμα να τους φορτώσουν και το αίμα που χύθηκε ένθεν κακείθεν. Ο τόπος μας έχει ανάγκη μονοιασμένους. Η διχόνοια δεν βοήθησε κανέναν και πουθενά… ()
Το βιβλίο:
Βασικός κορμός τού βιβλίου της Νίτσας Λουλέ, είναι η αλληλογραφία των γονιών της, Κώστα Λουλέ και Μαρίας Λουλέ, το γένος Μπαρτζιώτα, από τη φυλακή, την εξορία και την παρανομία, και φέρει το στίγμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας.
Η αλληλογραφία των Λουλέ ξεκινά από το βουνό και τον Εμφύλιο το 1949 και τελειώνει το Μάιο του 1974, λίγο πριν από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα, Λέρος, Ωρωπός, Γιούρα, Αλικαρνασσός, Ετσεδίν, νοσοκομείο φυλακισμένων Άγιος Παύλος…
Ολόκληρη η περίοδος των πέτρινων χρόνων περνά μέσα απ’ αυτά τα γράμματα, τόσο εκείνα που ανταλλάσσει το ζευγάρι όσο κι εκείνα που γράφονται από τα παιδιά τους, Νίτσα και Δημήτρη, ή απευθύνονται σ’ αυτά.
Πρόκειται για γράμματα ποτισμένα με την ατσαλένια πίστη στους αγώνες και τα οράματα για ένα καλύτερο αύριο, αλλά ποτισμένα και με τον πόνο, καθώς γράφονται μακριά από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα, στα οποία και απευθύνονται.
«Αυτά ήταν το σπίτι μας, το σαλόνι μας, το γραφείο μας. Αυτά κι ο χώρος που “βλέπαμε” τη μάνα και τον πατέρα. Κι όποιος λέει πως σε μια κόλλα χαρτί δεν μπορεί να χωρέσει μια ζωή λαθεύει», αναφέρει η Νίτσα Λουλέ.
Τα γράμματα δεν ακολουθούν χρονική σειρά, ενώ συνδέονται μεταξύ τους από σχόλια, πληροφορίες, ακόμη και μαρτυρίες της συγγραφέως.
Ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με την άγρια αντιμετώπιση των κομμουνιστών και των οικογενειών τους από τις κυβερνήσεις στη μετεμφυλιακή περίοδο μέχρι τη μεταπολίτευση. Μπαίνει στο κλίμα της εποχής, αφουγκράζεται τον πόνο των πρωταγωνιστών, ανακαλύπτει μαζί τους ακόμη και τρόπους επικοινωνίας όταν η απαγόρευση και η λογοκρισία ξεπερνούν κάθε όριο.
Το «Άξιζε…» φέρνει στο φως για πρώτη φορά επιστολές της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, ενώ κάνει αναφορές και στην αυτοκτονία του Νίκου Ζαχαριάδη στο Σοργκούτ της Σιβηρίας.
Είναι ένα βιβλίο που θα συζητηθεί και σίγουρα θα αποδειχθεί χρήσιμο για τον ιστορικό του μέλλοντος.
Το εξώφυλλο έχει φιλοτεχνήσει ο ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης.
Η συγγραφέας: 
Η δημοσιογράφος Νίτσα Λουλέ γεννήθηκε στη Λάρισα τον Δεκέμβριο του 1945. Μεγάλωσε στην Αθήνα και άρχισε την καριέρα της ως δημοσιογράφος το 1965 στην εφημερίδα “Αυγή”, όταν φοιτούσε στην Πάντειο. Η 21η Απριλίου τη βρήκε στη “Μεσημβρινή” της Ελένης Βλάχου. Από το 1974 εργάστηκε στον “Ριζοσπάστη”, στην “Απογευματινή” και στον “Ελεύθερο Τύπο”. Ασχολήθηκε με έρευνες, κάλυψη γεγονότων στο εξωτερικό (συρράξεις Παλαιστινίων-Ισραηλινών, Ιράκ-Ιράν, συνέδρια, συνεντεύξεις με αρχηγούς κρατών), ελεύθερο πολιτικό ρεπορτάζ. Για δεκαεπτά χρόνια ανήκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό της ΕΡΤ 1 με καθημερινές και εβδομαδιαίες εκπομπές (Παιδικό Δελτίο, Σάββατο Μιάμιση, Σελίδες Σαββάτου). Για τρία χρόνια ήταν υπεύθυνη του ελεύθερου ρεπορτάζ στο περιοδικό “Ένα” υπό τη διεύθυνση του Παύλου Μπακογιάννη. Από το 2007 έως το 2010 παρουσίαζε κάθε Κυριακή στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ την εκπομπή “Παρά και Συν”. Η Νίτσα Λουλέ εκλέχθηκε βουλευτής του Συνασπισμού στη Λάρισα το 1996 και το 2003 αντιδήμαρχος στον Δήμο Αθηναίων.
Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Νίκος Ξυλούρης η ζωή και το τραγούδι του” κυκλοφόρησε το 1979 από τις εκδόσεις “Καραμπερόπουλος” και το δεύτερο το 1981 με τίτλο “Εμείς οι τσιγγάνοι”. Ακολούθησε η σειρά βιογραφιών με τη ζωή των πολιτικών: Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Γιάννη Ζίγδη, Λεωνίδα Κύρκου, Γιάγκου Πεζμαζόγλου και Ευάγγελου Αβέρωφ από τις εκδόσεις “Ειρήνη” και λίγο μετά Χαρίλαου Φλωράκη και Κώστα Μητσοτάκη από τις εκδόσεις “Ελληνικά Γράμματα”, καθώς και το βιωματικό βιβλίο με τίτλο “Η μνήμη κόκκινο φορεί”. Το 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο “Έπεα πτερόεντα”.
Νέλλη Πετροπούλου
