Μάτια ανοιχτά, επέλεξε να φωτογραφίσει ο φωτογράφος Γιώργος Μουρατίδης και να τα εκθέσει στην Αίθουσα Τέχνης Ε.Γ.Ι.Ν.Α.Α.Ι.Γ.Ι.Ν.Α. από τις 14 Ιουνίου.
Μάτια ανοιχτά, απομονωμένα από το ταίρι τους που πάντα διαφέρει, με το “πείραγμα” του καλλιτέχνη, σε εκτύπωση giclee fine art premium start.
Τριάντα μάτια, τριάντα διαφορετικά βλέμματα, εντυπωσίασαν τους επισκέπτες της έκθεσης “Εyes open” , όπου οι περισσότεροι τα παρομοίασαν με πίνακες ζωγραφικής.
Η ηθοποιός κ. Όλια Λαζαρίδου, σε κείμενό της στο έντυπο της έκθεσης, σκιαγραφεί αιτίες, αισθήσεις και ικανότητες ενός βλέμματος:
“Τα βλέμματα λεν καθρεφτίζουν, αλλά τι; Πρώτο στη σειρά το βλέμμα που εμείς οι ίδιοι ρίχνουμε στον εαυτό μας, στον καθρέφτη. Βλέμμα που συχνά δεν διαπιστώνει, ψάχνει (πώς είμαστε στα μάτια των άλλων, σπάνια στα δικά μας) Κυττάζω ή βλέπω; Όταν κυττάζω, βλέπω αναγκαστικά. Κάποιος κυττάζει για να τον δούμε, να μας γοητεύσει. Άλλος πάλι κυττάζοντας απορεί-μα τι μου συμβαίνει. Μάς κυττάζει, και μέσα του βλέπει δηλαδή. Οι ερωτευμένοι, μέσα από την σκοτεινή κόρη, ψάχνουν να βρουν ένα πέρασμα να μπουν… Υπάρχουν βλέμματα πεινασμένα, βλέμματα αυτάρκη, σιωπηλά, και φλύαρα… Τα βλέμματα των παιδιών και των σκυλιών μοιάζουν. Σε κυττούν με εμπιστοσύνη και περιμένουν να κάνεις αυτό που θα τους χαρίσει την επόμενη συγκίνηση. Τα κλεφτά βλέμματα μού προξενούν πάντα ταραχή. Νιώθω πως θέλουν κάτι να μου αποσπάσουν ερήμην μου. Αν συλλάβεις τη φλογοβόλα ματιά κάποιου νάρκισσου, τη στιγμή που δεν τη φωτίζει κάποιος στόχος κατάκτησης, θα τρομάξεις. Έρημος. Κάποια βλέμματα -πολύ σπάνια- αντανακλούν κάτι που δεν είναι προσωπικό. Σαν ένα φως να τα έχει μαγέψει, να τους έχει κάνει κατάληψη. Αυτά τα βλέμματα που δεν ζητούν, μού προκαλούν πάντα δέος. Είχα ακούσει πως οι ανακριτές των Ναζί για να “παγώσουν” αυτούς που ανακρίνανε, κυττούσαν το αριστερό του μάτι και με τα δύο δικά τους. Το δοκίμασα. Δεν είναι κάτι που φαίνεται, δημιουργεί όμως μια απόσταση, το αίσθημα του ανοίκειου”.
Διάρκεια έκθεσης 14-6 έως 17-6
Νέλλη Πετροπούλου
