Θέση Βουλιαγμένη είναι η κλειστή περιοχή που συνορεύει ανατολικά με το λόφο της Παλιαχώρας, βόρεια με τα βουνά της Δραγωνέρας και δυτικά με το λόφο του Ξάντος. Στη μέση της περιοχής δημιουργείται ένα ρέμα, όπου σήμερα, την αρχή του την συναντάμε στη βόρεια πλευρά του Αγίου Αθανασίου.
Ακολουθήσαμε το ρέμα από τη νότια πλευρά του, κάτω από την Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Εκεί συναντάμε λίγα σπίτια και πιο πάνω τρία πηγάδια με σχετικά κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους.
Συνεχίζοντας την πορεία πάντα από τη κοίτη του ρέματος, φτάνουμε σε ένα πέρασμα σχετικά στενό, με έναν πολύ μεγάλο σαθρό βράχο στην ανατολική πλευρά, με αρκετά εμφανή ίχνη κτισμάτων στη νότια πλευρά του. Επίσης και στη κορυφή του υπάρχει σωρός από πέτρες. Ίσως να υπήρχε κι εδώ κάποιο παρατηρητήριο. Παλαιοτέρα είχα παρατηρήσει κι εδώ θραύσματα από σιδερένιες μπάλες κανονιού.
Πίσω από το μεγάλο βράχο υπάρχει χαμηλός τοίχος από ξερολιθιά που εκτείνεται ανατολικά και εφάπτεται με το νότιο βραχίονα της Παλιαχώρας. Και σε αυτό το σημείο υπάρχει σωρός από πέτρες, πιθανόν να υπήρχε ένα ακόμα αμυντικό κτίσμα, δημιουργώντας άλλο ένα σημείο της Παλιαχώρας σχεδόν απροσπέλαστο από τους εισβολείς.
Μένοντας λίγο περισσότερο και παρατηρώντας με λεπτομέρεια τον μεγάλο βράχο, βλέπουμε ότι σε αυτό το σημείο θα υπήρχε κάποτε ένα είδος πύλης για την Παλιαχώρα και πολύ πιθανό τη ονομασία Βουλιαγμένη να τη πήρε λόγω της καταστροφής της.
Αφήνοντας πίσω μας αυτόν το μεγάλο βράχο, παρά τις επιχωματώσεις στη δυτική πλευρά του ρέματος και τη ριζική αλλοίωση της μορφολογίας του εδάφους, μπορούμε ακόμη να διακρίνουμε σημαντικά στοιχεία του χώρου.
Καθώς ανεβαίνουμε το ρέμα βλέπουμε ότι κάποτε το χρησιμοποιούσαν σαν δρόμο για τη Παλιαχώρα, ένας δρόμος με αναλημματικούς τοίχους και από τις δυο πλευρές, σχεδόν σε όλη του την έκταση.
Στην ανατολική πλευρά του βλέπουμε μόνο αναβαθμίδες με αμυγδαλιές και συκιές. Σε αυτή τη πλευρά δεν υπάρχουν χαλάσματα παρά μόνο τα Παλιοχωρίτικα χωράφια.
Στα μισά της διαδρομής μας, συναντάμε το πρώτο κτίσμα, σχετικά σε καλή κατάσταση με διαστάσεις 4 ×3 μ. περίπου και τζάκι στο εσωτερικό του. Στο πίσω μέρος υπάρχει ένα ακόμα κτίσμα που ίσως πρόκειται για αποθηκευτικό χώρο.
Λίγα μέτρα από την είσοδο του κτίσματος υπάρχουν δυο πηγάδια με αρκετό νερό. Μερικά μέτρα βόρεια του κτιρίου βλέπουμε ίχνη μονοπατιού με ανοδική πορεία προς την Παλιαχώρα.
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα δυο εκκλησίες ο Άγιος Στέφανος και η Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου οι φεγγίτες των ιερών τους ήταν στραμμένες προς τα περάσματα του ρέματος και όχι στη μέση του Ιερού όπως συνηθίζεται. Αυτό, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι φεγγίτες χρησιμοποιούνταν ως πολεμίστρες.
Φτάνοντας στο τέλος του ρέματος και παίρνοντας τη στροφή για την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου συναντάμε αρκετά χαλάσματα Παλιοχωρίτικων σπιτιών και τον Άγιο Αθανάσιο με ακόμη ένα πηγάδι στη βόρεια πλευρά του.
Από ότι βλέπουμε σήμερα, ο δρόμος αυτός θα ευνοούσε τους τότε πεζοπόρους, αγρότες και βοσκούς να ξεδιψάσουν αυτοί και τα ζώα τους στην ανοδική πορείας τους προς το οικιστικό κέντρο της Παλιαχώρας.
Γιώργος Καρύδης
Φωτο: Νέλλη Πετροπούλου
