Πετώντας στα μονοπάτια της Αίγινας

Στα μονοπάτια που ανοίγει ο Ασπέ και η Ευαγγελία. Ο Σύλλογος Ενεργών Πολιτών Αίγινας και ο σύλλογος “Ανάβαση”.
Στα παλιά μονοπάτια που άνοιξαν και περπάτησαν, πριν από πολλά χρόνια, οι παλαιότεροι Αιγινήτες για τις καθημερινές τους ανάγκες μετακίνησης, πρόσβασης, επικοινωνίας και επιβίωσης.
Εκεί, στα ίδια με τότε βήματα και εμείς, όταν μας καλούν οι δύο σύλλογοι, άλλοι γιατί αγαπούν τη φύση ή το περπάτημα, άλλοι για άσκηση, υγεία, ηρεμία.
Εκεί,  μαζί όλοι μια παρέα,  φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, σε μία απόδραση από την καθημερινότητα, περπατάμε, ακολουθούμε, πετάμε. Ένα πέταγμα ψυχής, με πτήσεις χωρίς πτώσεις, γεμάτες εικόνες από φύση. Ανάταση ψυχής και πνεύματος, γαλήνη, αρμονία.
Περπατώντας μέσα σε πλαγιές, φτάνοντας σε κορυφές, ανάμεσα σε ήχους ουρανού και γης, πουλιών, κλαδιών, αέρα και θάλασσας. Ανάμεσα σε μυρωδιές θάμνων, λουλουδιών, καρπών και νερού. Περνώντας από εγκαταλελειμμένα χωριά, σπίτια, μνήμες, συναντώντας ξωκλήσια, σουβάλες, σπηλιές,  ρεματιές, τοπία και χρώματα πολύτιμα για την κάθε ισορροπία μας.
Επαφή με τη φύση, επανασύνδεση μιας χαμένης σχέσης που χρόνια αφήσαμε πίσω μας, αφού σβήσαμε το απλό, το λιτό, το φυσικό, με το ακριβό, το πολύπλοκο και το μεταλλαγμένο.
Ένα ελαφρύ λαχάνιασμα, οι γρήγοροι παλμοί της καρδιάς, ένα μικρό τσίμπημα στο γόνατα, λίγη κούραση, είναι μόνο δείγματα ζωής και ύπαρξης.
Σε αυτά τα μονοπάτια, που ανοίχτηκαν πάλι και σηματοδοτήθηκαν απλά, με κόπο, με ψυχή, με θέληση, χωρίς αναγκαιότητα, χωρίς χορηγούς, χωρίς ευρωπαϊκά κονδύλια, ξεχνάς, διαγράφεις, αναθεωρείς, συγχωρείς, αγαπάς, ζεις! Μία άνοιξη μέσα στον χειμώνα.
Αυτά τα μονοπάτια, θα είναι πάντα για μένα, η πυξίδα μου για το αυτονόητο.








 Νέλλη Πετροπούλου