Η ομάδα που επιμελήθηκε φέτος τη Διαδρομή των Καλλιτεχνών μας χάρισε όμορφες κι ιδιαίτερες στιγμές, μα το πιο πρωτότυπο κι ευφάνταστο μας το φυλούσε για το τέλος. Η ιδέα ήταν του Παναγιώτη Ηλία, και του ήρθε όχι από το υπερπέραν αλλά από τις παιδικές του μνήμες. Θυμήθηκε, λοιπόν, που, όταν ήταν πιτσιρίκος, κι η Ελλάδα στ’ αλήθεια ψωροκώσταινα, κάποιοι Αιγινήτες πετούσαν στη θάλασσα κανάτια, τα ανέσυραν καιρό μετά, και τα πουλούσαν σε ξένους τουρίστες σαν ευρήματα από αρχαία ναυάγια, χάρη στην αλλοίωση που είχε υποστεί ο πηλός από τις κολλημένες πεταλίδες και φύκια και αρμύρα. Και λέει ο Ηλίας, (δικιά μου ερμηνεία αυτή), γιατί να μην κάνουμε μια δική μας αναβίωση του παρελθόντος: να ζωγραφίσουμε, όποιοι θέλουν, από ένα κανάτι, και να πάμε να τα φουντάρουμε, να θαλασσοδαρθούν για δώδεκα μήνες, και στην έναρξη του επόμενου φεστιβάλ να τα βγάλουμε πάνω και να δούμε τι θα τους έχει συμβεί; Να έχουν υπογραφές των δημιουργών τους όλα, και να υπάρχουν φωτογραφίες από πριν κι από μετά, να ξέρουμε ακριβώς πώς ήταν και πώς έγινε το καθένα. Σαν παιχνίδι, σαν ένας άλλος τρόπος θέασης των πραγμάτων. (Πάλι δικιά μου ερμηνεία αυτή.)
Η ιδέα αποδείχτηκε ευφυέστατη εκ του αποτελέσματος. Το ραντεβού για την υλοποίηση της τελικής της φάσης, να βυθιστούν τα λαγήνια στο νερό, έγινε χτες το μεσημέρι, τελευταία μέρα του Φεστιβάλ Φιστικιού, στο εκκλησάκι του Άη Νικόλα. Κι ήταν τόσο όμορφα! Έφταιγε και η μέρα, τα χρώματα, τα πανάδικα στ’ ανοιχτά, ωραίος κόσμος μαζεμένος, δεκάδες κάμερες αποτύπωναν τα 30 κανάτια όσο οι εθελοντές τα έδεναν με σκοινιά, σε απόσταση μιας οργιάς μεταξύ τους, τα μισογέμιζαν με άμμο, για να μην μπατάρουν στο βυθό, και τα φόρτωναν στο ψαροκάικο ΜΑΡΙΑ. Εθελοντές, δημιουργοί κι επισκέπτες, ανέβηκαν κι αυτοί στο ξύλινο σκαρί και σάλπαραν για τα ανοιχτά της Σπίθας, όπου με τη βοήθεια 3 δυτών τα λαγήνια κατέβηκαν για ένα χρόνο στον υδάτινο κόσμο. Σαν ένα παιχνίδι. Σαν ένας άλλος τρόπος θέασης των πραγμάτων.
(Υ.Γ. Προς την ομάδα της Διαδρομής Καλλιτεχνών: Το Αίγινα – Νησί των Καλλιτεχνών, γιατί να μην είναι μια μόνιμη δραστηριότητα ανεξάρτητη από οποιοδήποτε θεσμικό όργανο ή φορέα; Έχουμε δει πόσο ομορφαίνουν τη ζωή μας αυτές οι παρεμβάσεις, όχι μόνο η Διαδρομή, οι ατομικές εκθέσεις, ή η πρόσκληση στα κρουστά των Quilombo και το βύθισμα των κανατιών, αλλά, με αστερίσκο, κι οι πρωτοβουλίες του Σανταντόνιο στις υδροδεξαμενές και το Κέντρο Υγείας. Το Aegina Light αναλαμβάνει σ’ αυτή την κατεύθυνση να οργανώσει ένα διαγωνισμό διηγήματος για μαθητές Γυμνάσιου και Λυκείου, με θέμα το νησί απ’ όποια μεριά θέλει να το δει ο καθένας, σαν το νησί που γνώρισε από τον παππού του ή το νησί που οραματίζεται για το μέλλον του, και τα δέκα καλύτερα, όπως θα τα ορίσει μια αδιάβλητη και κοινής αποδοχής επιτροπή, θα γίνουν βιβλίο που θα διατίθεται τη μέρα που θα ανασύρονται τα θαμμένα μας κανάτια – την πρώτη μέρα της επόμενης Γιορτής του Φιστικιού.)
Βικτώρια Τράπαλη
