Στις 9 Ιουνίου του 2012 “έφυγε” από τη ζωή η συγγραφέας Ζωρζ Σαρή, αφήνοντάς μας παρακαταθήκη ένα πλήθος βιβλίων που αγαπήθηκαν από μικρούς και μεγάλους.
Στις νεανικές βιβλιοθήκες τα βιβλία της θα υπάρχουν πάντα, και στη Βαγία, στον τόπο των παιδικών της διακοπών, η Ζωρζ θα ζει για πάντα.
Θα βρίσκεται κάπου εκεί γύρω, για κάθε γενιά θα ζει μέσα από τις αφηγήσεις και τις μνήμες των παλαιότερων που την έζησαν, εκείνων που έπαιξαν μαζί της, έτρεξαν στους αγρούς, στους λόφους, στις ακτές του χωριού, τότε, στα ξένοιαστα παιδικά τους προπολεμικά χρόνια. Θα θυμούνται εκείνο το εννιάχρονο κορίτσι που γεμάτο ζωντάνια και φαντασία τους απήγγειλε ποιήματα κάθε απόγευμα ανεβασμένη σε μια πεζούλα, που σκαρφιζόταν και σκηνοθετούσε μικρά θεατρικά όπως και το γάμο της με τον μικρό Παναγιώτη στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Ήταν το 1934 όταν η Ζωρζ Σαρή ήρθε για πρώτη φορά με την οικογένεια της για διακοπές στη Βαγία, στο μικρό τότε παραθαλάσσιο χωριό της Αίγινας με τους λιγοστούς κατοίκους. Έμειναν στο σπίτι της Ελένης Χαλδαίου. Άνθρωποι διαφορετικοί που δέθηκαν μεταξύ τους και τα επόμενα καλοκαίρια συνέχισαν τις διακοπές τους εδώ, στο ίδιο σπίτι με τα ίδια γνώριμα πια πρόσωπα.
Η Ζωρζ (αριστερά) με την οικογένεια της στην αυλή του σπιτιού στη Βαγία το 1934. (φωτογραφικό αρχείο της Ελένης Κ.)
Μετά ήρθε ο πόλεμος. Κάποια από αυτά τα παιδιά είδαν τ αδέρφια τους να σκοτώνονται μπρος τα μάτια τους από τις νάρκες του κατακτητή στον Τούρλο, κάποια έχασαν τα λογικά τους. Η Ζωρζ στην Αθήνα συμμετέχει στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη.
Επί Δικτατορίας εγκαταλείπει το θέατρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας όπως και άλλοι ηθοποιοί και αποφασίζει να γράψει.
Οι αναμνήσεις από εκείνα τα αγνά παιδικά χρόνια στη Βαγία που τόσο αγάπησε, την συνόδεψαν πολλές φορές στο συγγραφικό της έργο, άλλοτε μυθοπλαστικά και άλλοτε βιωματικά.
Η ιστορία είναι αληθινή. Οι ήρωες της υπήρξανε, υπάρχουνε, θυμούνται… Όταν μιλάω με τους Χαλδαίους για τα καλοκαίρια της Βαγίας, που ζήσαμε σαν ήμασταν παιδιά, οι αναμνήσεις μας δεν έχουν τελειωμό. “Θυμάσαι τότε που…” Αυτό το “τότε” θέλησα να γράψω, όσο μπορούσα πιο αληθινά.“
Επίσης ευχαριστεί την Ιουλία Χαρπίδου εγγονή της Ελένης Χαλδαίου, που σε επισκέψεις της, μεγάλη πια στη Βαγία, τη βοήθησε να ανασύρει εκείνες τις μνήμες.
Και εμείς ευχαριστούμε την Ιουλία για τις πληροφορίες και τις παρακάτω φωτογραφίες της που μας παραχώρησε.
Η Ζωρζ Σαρή με τους Χαλδαίους στη Βαγία. Ο Παναγιώτης (γιος της Ελένης) φιλοξενήθηκε από
Το σπίτι της Ελένης Χαλδαίου που έκανε διακοπές η οικογένεια τότε.
Εδώ, τη δεκαετία του ’60 και ένα από τα παλιά ταξί της Αίγινας.
Το ίδιο σπίτι σήμερα, εγκαταλειμμένο, μετά τον θάνατο του Σώζου, γιου της Ελένης.
“Ο θησαυρός της Βαγίας” μεταφέρθηκε σε τηλεοπτική σειρά το 1984 στην ΕΡΤ, τα γυρίσματα έγιναν στη Βαγία και σε όλη την Αίγινα, με πρωταγωνίστρια την Άννα Γεραλή και ανάμεσα στους συντελεστές, διευθυντής φωτογραφίας ο Συράκος Δανάλης.
Νέλλη Πετροπούλου
κεντρική φωτογραφία: χαρισμένη από τη Ζωρζ Σαρή στην Ελένη Κ. (εγγονή της Ελένης Χαλδαίου) με την αφιέρωση: “Ανάμεσα στη Βαγία και στα 80 και...“
[…] Η Ζωρζ Σαρή της Βαγίας […]
[…] Σχετική αρθρογραφία στο Aegina Light το 2012: Η Ζωρζ Σαρή της Βαγίας […]
[…] Η Ζωρζ Σαρή της Βαγίας […]