γράφει ο Νίκος Σάνσης
Χριστός ανέστη. Βούλιαξε το νησί. Πνίγηκε στον κόσμο. Τέτοια εικόνα χρόνια είχε να δει η Αίγινα, από τον κόσμο και τα αυτοκίνητα που αποβιβάστηκαν την Μεγάλη Εβδομάδα. Και μάλιστα μέσα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Ποιος να το περίμενε. Προς χαρά βέβαια όλων των επαγγελματιών μεγάλων και μικρών. Προνομιούχων και μη. Ορδές τα αυτοκίνητα. Έκτακτα δρομολόγια στα πλοία. Ξάφνιαζε ο ήχος της άγκυρας που τον άκουγες μέσα στην ησυχία αργά την νύχτα να πέφτει έξω από το λιμάνι.
Α ναι το ουσιαστικό λιμάνι τιμήθηκε όπως τόσα χρόνια όσο κανένα. Από τα παλιά όταν πρωτοήρθα. Στην τότε παλιά προβλήτα. Αργότερα τα φερυ μέσα στην πόλη. Έπειτα αριστερά στο λιμάνι εκεί που είναι τα εκδοτήρια και σήμερα στον νέο – υποτίθεται – ντοκ.
Όμως και πάλι μου ήλθαν ανάποδες εικόνες. Πίνοντας έναν καφέ στο καφενείο της δημαρχίας, μα και στα γειτονικά καφέ, και περνώντας από μπροστά σου
- το μηχάνημα συμπίεσης σκουπιδιών,
- τα πούλμαν με ταξιδιώτες,
- τα φορτηγά με μπάζα,
- τα βυτιοφόρα αποβλήτων με αλησμόνητες μυρωδιές,
- τα ψυγεία με τρόφιμα, μεγάλα με κρέατα, για ανάγκες των ημερών και τροφοδοσία της αγοράς,
- μα κάθε λογής όχημα ιχ που ξεφόρτωναν ή φόρτωναν τα φερρυ έδιναν εικόνα κλασσικής κεντρικής αρτηρίας της Αθήνας.
Η τοπική τροχαία λίγα μπορούσε να κάνει αυτό το κομφούζιο.
Ένας να σταματούσε στην ψαραγορά η ουρά πίσω έφτανε πριν από την Παναγίτσα, γι αυτούς που τολμούσαν να κατέβουν στην χώρα. Τα αμαξάκια και τα ταξί με δυσκολία κινούντο, αλλά ήσαν ευχαριστημένοι από την δουλειά που είχαν.
Όμως και πάλι οι σκέψεις πήγαν στο 1968 που είχαν πέσει οι πρώτες σκέψεις να μεταφερθεί το λιμάνι στο Λεόντι στην θέση Πασπαρα. Δηλαδή 45 χρόνια πίσω!!!. Μια λύση που πολλά θα είχε λύσει και θα ήταν αποδοτικότερη σαν επένδυση. Αλλά όπως όλα στον τόπο τούτο σχεδιάζονται στο πόδι. Και τίποτε δεν γίνεται πάλι γιατί κάποιοι τότε μεγάλο παράγοντες αντέδρασαν και το θέμα ξεχάστηκε σε κάποιες καλένδες.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Ένα σήμερα που κατά την άποψη μου είναι τελείως διαφορετικό από τότε. Μεγάλωσε η Αίγινα σε πληθυσμό, σε επισκεψιμότητα, και τα πολλά σπίτια που κατασκευάστηκαν καθιστούν επιτακτική πλέον την μεταφορά του λιμανιού σε νέα θέση, εκεί ρε γαμώτο που έδειχναν και τότε.
Πάντως μακριά από την πόλη της Αίγινας. Δεν πάει άλλο. Δεν μπορείς έναν καφέ, ένα γλυκό, ένα παγωτό, έναν ψαρομεζέ, ένα ούζο, ένα τσίπουρο, ένα σουβλάκι, από τώρα έως και τον Οκτώβριο να τα γεύεσαι εμπλουτισμένα με υδρογονάνθρακες από βενζίνες και πετρέλαια.
Κάποιος φωτισμένος τοπικός άρχοντας πρέπει να πάρει την μεγάλη απόφαση, να κλείσει τα αυτιά του και τα μάτια του και να κάνει το μεγάλο άλμα.
- Πρόταση με επιχειρήματα και σχεδία για μεταφορά του λιμανιού.
- Άμεση πεζοδρόμηση της κεντρικώς παραλίας.
- Παραχώρηση των τωρινών ντοκ πλεύρισης σε μαρίνα για σκάφη αναψυχής με αναδιάταξη της παρούσας.
- Άντε να σκεφτούμε να αφήσουμε τα ιπτάμενα δελφίνια να παρκάρουν.
- Ο χρόνος από τον Πειραιά θα μειωθεί, κατά πολύ.
- Οι νέες λιμενικές εγκαταστάσεις με σύγχρονα σχεδία θα παρέχουν περισσότερη ασφάλεια στα πλοία από κακοκαιρίες
Για όσους δεν το γνωρίζουν η κεντρική παραλία της Αίγινας μοιάζει καταπληκτικά με το Πυθαγόρειο στην Σάμο. Όμως εκεί, ήδη όσα ανέφερα πιο πάνω έχουν ήδη, πραγματοποιηθεί, και το μέρος γνωρίζει ημέρες δόξας από κίνηση ντόπιων και τουριστών.
Στον νέο χώρο στο Λεόντι που σκέπτομαι, τα αυτοκίνητα θα έχουν 3 επιλογές να φύγουν. Μια προς Αίγινα παραλία, μια προς τα βόρεια να βρουν την κεντρική αρτηρία προς Μεσαγρό και Αγία Μαρίνα, και αριστερά προς Σουβάλα και Βαγία. Σαφώς κάποια μαγαζιά άμεσης ανάγκης, θα δημιουργηθούν όπως πιάτσα ταξί, πρατήριο καυσίμων πρακτορεία εισιτηρίων, αλλά η βασική κεντρική παραλία θα μείνει ανέπαφη πιο καθαρή πιο ήσυχη λιγότερο αγχωτική περισσότερο νησιώτικη.
Τελευταία ακούγεται η κατασκευή του λιμενοβραχίονα έξω από το ντοκ του λιμανιού για προστασία στις μεγάλες φουρτούνες ειδικά στον πουνέντε. Έργα μιας χρήσης, πρόχειρο μπάλωμα στο υπό σκίσιμο παντελόνι. Το κόστος περίπου στα 5 εκατό ευρώ. Και το πρόβλημα στην παραλία το ίδιο.
Το κόστος κατασκευής λιμάνι το Λεόντι περίπου στα 60 εκατ. ευρώ. Με άμεση συγχρηματοδότηση από ΕΣΠΑ και το ευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ ευρωπαϊκών επενδύσεων. Αλλά η λύση δοσμένη μια δια παντός με μέλλον στο πρόβλημα.
Και το κεντρικό λιμάνι καθαρό με τα μαγαζιά του να φας ένα γλυκό να περπατήσεις, να κανείς ένα ποδήλατο, να αναπνεύσεις σαφώς πολύ καλύτερη.
Δεν ξέρω αν τα γραφόμενα μου θα πείσουν ή θα συγκινήσουν κανέναν. Δεν ξέρω και αν παρθεί κάποια απόφαση κατασκευής, θα προκάμω να την δω.
Ένα όμως απόλυτα πιστεύω. Πως οι ίδιοι επιχειρηματίες θα αναγκαστούν αργά ή γρήγορα να πάρουν την απόφαση και να πιέσουν για την μεταφορά του λιμανιού, όταν η σημερινή κατάσταση θα έχει γίνει τραγική και ανυπόφορη για τους επισκέπτες τους κατοίκους (μόνιμους και μη) του νησιού μα και ακόμα για αυτούς τους ίδιους.
