Προ λίγων 24ωρων είδαμε πρόσκαιρα το όνειρο για μια ομαλή καλοκαιρινή περίοδο να βυθίζεται. Όπως και πέρσι, 12 Αυγούστου τότε συγκεκριμένα, έτσι και φέτος, με το νησί να βουλιάζει από επισκέπτες, έπεσε η ετήσια απειλή, Νερό γιοκ! Τελικά κάναμε το θαύμα μας. Δείτε πόσοι υψηλά ιστάμενοι ασχολήθηκαν τα τελευταία 24ωρα με το ταπεινό μας νησάκι, με αφορμή το ζήτημα αυτό, και μάλιστα σε περίοδο φουρτούνας και τρικυμίας για την κυβέρνηση και τη χώρα. Μετράμε από δημοσίευμα του ιστότοπου iefimerida: υπουργός Εσωτερικών, πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου, πρωθυπουργός, υπουργός Εθνικής Άμυνας, και καλείται να παρέμβει κι ο Εισαγγελέας. Σύμφωνα δε με δημοσίευμα της Νέας Φωνής εμπλέκεται και ο υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος στη διάσωσή μας από τη λειψυδρία. Όλοι αυτοί χωρίς να λογαριάσουμε τις παρεμβάσεις της αντιπεριφέρειας μέσω κ. Κατσικάρη, ή την απόφαση της δημοτικής αρχής να κηρύξει το νησί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Οι πάντες έτρεξαν κι έσκυψαν πάνω μας. Ίσως γιατί τους εγκάλεσε ο κ. Λεβεντάκης, της εταιρείας Λιμενάρι, κλείνοντας την επιστολή με την οποία μας πληροφορούσε ότι από την επομένη οι βρύσες μας θα στράγγιζαν:«Από σήμερα ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι παράγοντες που ευθύνονται γιατί το θέμα είναι καθαρά γραφειοκρατικό και σας παρακαλούμε θερμά να επιβεβαιώσετε τα παραπάνω ώστε να μην αποδίδονται ευθύνες στην εταιρεία μας ως εύκολος στόχος.»
Οπότε κινήθηκαν όλοι οι μηχανισμοί για να βρεθεί η ποθητή λύση. Τώρα, σύννομα ή μη, είναι ένα ζήτημα που μένει να απαντηθεί. Δηλαδή, είναι σύννομο να εξυπηρετούνται καθ’ έξη και κατ’ επανάληψη απευθείας αναθέσεις χωρίς σύμβαση για την υδροδότηση ενός ολόκληρου νησιού; Στην περίφημη εκείνη αποστροφή του ο κ. Βουλγαράκης είχε πει «Ό, τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό.» Άμα δεν είναι, όμως, νόμιμο τι γίνεται; Παραμένει ηθικό, ή κρύβει αήθη παρασκήνια;
Και προτού προκάνουμε να συνέλθουμε από το ηλεκτροσόκ που καταπώς φαίνεται τσάτρα πάτρα αντιμετωπίστηκε, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια απώλεια παραπάνω οδυνηρή, διαχρονικά τουλάχιστο. Γιατί αν από την ανάγκη των καιρών βγει μια καινούρια αντίληψη για τη διαχείριση των φυσικών πόρων, νερό θα ξαναβρεθεί στην Αίγινα, χωρίς εκβιασμούς κι αδιαφανείς δοσοληψίες, αλλά έτσι και χάσει το νησί την ιστορική του ταυτότητα δεν πρόκειται ποτέ να την ξαναβρεί.
Όπου ερχόμαστε στο ηλεκτροσόκ Νο 2, της διάλυσης του ιστορικού αρχείου της Αίγινας, με αφορμή τη μεταφορά του στο σχολείο του Βαθέος. Τα παίρνουμε από την αρχή.
Σύμφωνα με τη Wikipediaόταν πήγε ο Καποδίστριας στο φίλο του, τραπεζίτη και φιλέλληνα Εϋνάρδο να του πει πως ήθελε τη στήριξή του για να χτίσει εξαρχής ένα ελληνικό κράτος, ο Εϋνάρδος του είχε απαντήσει: χρειάζεσαι χρήματα; Κι ο Καποδίστριας κοιτώντας γύρω του – βρίσκονταν στο γραφείο του τραπεζίτη, με τεράστιες βιβλιοθήκες σε όλους τους τοίχους – του είπε: όχι, θέλω να μου δώσεις όσα βιβλία έχεις διπλά εδώ μέσα. Βέβαια, και χρήματα ήρθαν συν τω χρόνω, αλλά συμβολικά η απάντηση του Κυβερνήτη απαγορεύει να είμαστε πρόχειροι με μια τέτοια κληρονομιά. Και πιο πρόχειροι δε μπορούμε να γίνουμε. Κλείνει το Κυβερνείο που σήμερα στεγάζει το απότοκο εκείνης της πρωτοβουλίας, δεν έχει απορροφηθεί η 1.500.000 ευρώ αποζημίωση της ΔΕΗ για την επιδιόρθωση των Καποδιστριακών που εκκρεμεί από το 2010, (κάποιος θα λογοδοτήσει κάποτε για όλα αυτά;) κι αποφασίζει ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο να μεταφερθεί το αρχείο, στο υπόγειο του τσιμεντένιου δημοτικού σχολείου Βαθέος. Μελέτη για την καταλληλόλητα του χώρου, απ’ όσο ξέρουμε δεν έχει γίνει. Και τα έγγραφα, τα βιβλία που μαζεύονται από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους παίρνουν καταπώς φαίνεται το δρόμο του διασκορπισμού. Γιατί δεν είναι ότι θα μεταφερθούν απλά στο Βαθύ (τρέχα γύρευε να τα αναζητήσει 9 χιλιόμετρα μακριά χωρίς συγκοινωνία ο όποιος ενδιαφερόμενος επισκέπτης) είναι κι ότι αυθαίρετα, χωρίς καταγραφή, τη Δευτέρα και την Τρίτη όλος αυτός ο συγκεντρωμένος πλούτος θα κατατμηθεί κατά βούληση. Συγκεκριμένα, οι μεταφορείς που πήγαν να διεκπεραιώσουν το θεάρεστο έργο, αποδείχτηκε ότι δεν έπαιρναν απλά τον ιστορικό θησαυρό για να τον καταχωνιάσουν σ’ ένα κατά τη γνώμη μας ακατάλληλο κατάλυμα, αλλά ξεχώριζαν και κειμήλια του ιστορικού αρχείου (γκραβούρες, έγγραφα, πίνακες) για να μεταφερθούν στην Αθήνα ενώ σύμφωνα με αυτήκοους μάρτυρες κάποιες κυρίες από το κλιμάκιο της Αθήνας που επιστατούσαν στη συσκευασία έλεγαν, για έπιπλα π.χ. «α, αυτό το θέλω για το γραφείο μου.»
Κι εδώ προκύπτει ξανά το ερώτημα, πόσο σύννομες είναι οι διαδικασίες; Υπάρχει καταγραφή του ιστορικού αυτού πλούτου που αφορά τον καθένα μας, καιποιος παραλαμβάνει και ποιος παραδίδει; Και τι στο καλό, αν όχι πλιάτσικο έστω καρακατσουλιό, συντελείται μπροστά στα μάτια μας, και πώς θα δούμε έτσι προκοπή;
Και πού βρίσκεται το μισό υπουργικό συμβούλιο να βρει λύση – ή έστω μόνο ο υπουργός Παιδείας; Μπορεί να μην τους εγκαλεί ο κ. Λεβεντάκης, τους εγκαλούν, όμως, πολύ σημαντικότεροι παράμετροι της ταυτότητάς μας.
Στο δια ταύτα, επειδή πρόκειται για έγκλημα, το οποίο μάλιστα συντελείται από παράγοντες προφανώς ανενημέρωτους ή αδιάφορους, κι επειδή στο νησί υπάρχουν πολλοί ενεργοί κι υποψιασμένοι άνθρωποι, κάνουμε έκκληση, στους Ενεργούς Πολίτες, στο Aeginarising, στους Αίγινα Εθελοντής, σε κοινωνικούς φορείς και κόμματα, στο Σύλλογο Γυναικών και το Μορφωτικό Σύλλογο, σε όποιον θέλει να διαμορφώσει το μέλλον αυτού του τόπου με δική του πρωτοβουλία αντί να υφίσταται ως μονόδρομο την κατρακύλα να είμαστε εκεί τη Δευτέρα στις 7.45 το πρωί σε μια συμβολική κατάληψη για να απαιτήσουμε την καταγραφή μιας κληρονομιάς που μας ανήκει, πριν γίνει κι αυτή ένα παραμύθι από τα παλιά.
AeginaLight
