Επειδή η συνήθως λαλίστατη Τόνια (όλα τα λέει για το δημοτικό συμβούλιο, και όποιο άλλο ρεπορτάζ αναλάβει), στο σημερινό της σημείωμα “Μια ζωή σ’ ασπρόμαυρο καρέ” ήταν εξαιρετικά κρυψίνους κι αφαιρετική, αναλαμβάνουμε να συμπληρώσουμε ότι υπογράφει η ίδια τη σκηνοθεσία και το σενάριο της παράστασης. Δεν το ξέραμε, ούτε μείς, στο διαδίκτυο το ανακαλύψαμε από ανάρτηση φίλης της που συμμετέχει στο εγχείρημα. Όπου την τσακώσαμε, τελευταία στιγμή, το μεσημέρι που περνούσε τρεχάτη από το καφενείο του Κ. Μοίρα, και την καθίσαμε κάτω για μια μικρή συνέντευξη:
«Άλλοι θα το είχαν τούμπανο, εσύ γιατί κρυφό καμάρι; Να μη θες να μιλήσεις για τις απόψεις σου, να βγεις μια φωτογραφία; Να μπει το ονοματάκι σου κάτω από τον κόπο που έχεις κάνει;»
«Όοοοχι!»
Με νάζι. Αλλά και κάθετα μαζί.
«Πώς αισθάνεσαι ως πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτης και σεναριογράφος;»
«Χάαααλια.»
Ίδιος τόνος όπως και πριν.
Με όλο το επιτελείο του AeginaLightπαρόν, την ψήσαμε να πιεί μια γουλιά τσίπουρο – κόντεψε να πνιγεί – και τσουγκρίσαμε στην επιτυχία, τη δική της και των φίλων-συνεργατών της. Επίσημη πρώτη, λοιπόν, απόψε στον κήπο του Λαογραφικού. Με μια ομάδα νέων παιδιών να μας βάζει, είμαστε από πριν σίγουροι, για μια ακόμα φορά τα γυαλιά.
Aegina Light
