ΤΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ;

Η εθνική μας επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, πλησιάζει.
Ο Δήμος Αίγινας προ ολίγων ημερών εξέδωσε το πρόγραμμα εορτασμού με κάλεσμα στις εκδηλώσεις και σημαιοστολισμό.
Συνηθίζω στις εθνικές μας επετείους να υψώνω την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι μου. Μια συνήθεια που χρόνο με τον χρόνο αισθάνομαι ότι βάλλεται από πολιτικές κραυγές. Η αίσθηση αυτή φέτος για παράδειγμα, ότι η σημαία και η πατρίδα «ανήκουν» σ’ έναν πολιτικό χώρο, με ανατριχιάζει.
Η Ελλάδα, σαν όλες τις χώρες του κόσμου, έχει τη δικιά της σημαία. Αυτή η γαλανόλευκη σημαία είναι και δικιά μου, η πατρίδα είναι και δικιά μου, δεν ανήκουν σε κανένα κομμάτι της σπαρασσόμενης πολιτικής σκηνής.
Είναι η σημαία που κρατούσαν οι Έλληνες αγωνιστές όταν έδιναν τη ζωή τους ενάντια στην επεκτατική πολιτική του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι και του Αδόλφου Χίτλερ. Και σήμερα, βλέπω την  ίδια σημαία, τη σημαία μας, να ξεφτιλίζεται στα χέρια νοσταλγών των ναζιστικών εισβολέων.
Θα την υψώσω λοιπόν και φέτος για τον ίδιο πάντα λόγο:
Για να τιμήσω όλους τους ήρωες μας που αγωνίστηκαν, που άφησαν τη ζωή τους  στα χιονισμένα βουνά για να διαφυλάξουν την ελευθερία μας.
Για τα “παιδιά της Ελλάδος παιδιά που σκληρά πολεμήσαν”
Για τα “παιδιά τους που ορκιστήκαν, στο σταθμό όταν χωριστήκαν, να νικήσουνε”.
Για τις εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού. Για εκείνες που μετέφεραν πολεμοφόδια και τρόφιμα, μέσα σε σκληρές καιρικές συνθήκες, εκεί όπου τα ζώα σταματούσαν. Για εκείνες τις αλύγιστες μορφές που με την τόλμη τους προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Για αυτή τη μαυροφορεμένη μάνα του ’40 που φωτογράφησε ο Κώστας Μπαλάφας στα βουνά της Ηπείρου.
Αυτή την θρυλική αυτοθυσία, την δύναμη της ψυχής, την ισχυρή πίστη στη νίκη, το πάθος για ελευθερία, τιμώ με τη σημαία μου αυτές τις μέρες.
Κανείς δεν θα μου το επιβάλλει και κανείς δεν θα μου το απαγορεύσει.
Ειπώθηκε ένα ΌΧΙ τις τραγικές εκείνες ημέρες, άφοβο και ηχηρό. ΌΧΙ, θα πω και εγώ φέτος με τη σημαία μου. ΌΧΙ, δεν ανήκω στην ακροδεξιά, στη δεξιά, στο κέντρο, στην κεντροδεξιά, στην κεντροαριστερά, στην αριστερά, ούτε εγώ, ούτε η σημαία μας. Ανήκουμε στην ιστορία, στους ήρωες, στις μνήμες μας. Κι αυτά δε μπορεί να τα προσποριστεί κανείς.
Νέλλη Πετροπούλου