Έφεραν το φως της λευτεριάς στους δρόμους, μέσα στο σκοτάδι μιας φθινοπωρινής και ένδοξης ημέρας. Μιας μέρας εορταστικής, που’ χε τις μνήμες, που’ χε τους χορούς, που’ χε τη ξεγνοιασιά και την ηρεμία της. Και μια ησυχία τριγύρω σχεδόν ανυπόφορη. Οι λαμπαδηφόροι, μικροί και μεγαλύτεροι, της τοπικής ομάδας Προσκόπων αναβίωσαν ένα έθιμο απ’ τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τότε, τα αναμμένα δαδιά μετέφεραν το μήνυμα της επανάστασης αθόρυβα, σε κάθε επαρχία της υπόδουλης Ελλάδας, ήταν η φλόγα που θα άναβε την εστία του ξεσηκωμού. Μετά την Κατοχή με ήχους δυνατούς -επιβλητική παρουσία, η λαμπαδηφορία σπέρνει το μήνυμα της ελευθερίας με κρότο.
Ήταν ένας απλός περίπατος απ’ άκρη σ’ άκρη της παραλίας. Σήμανε, την ελπίδα, μαγνήτισε τα βλέμματα, στάθηκε αφορμή κάποιας ολιγόλεπτης ψυχικής ανάτασης.
Πόσο απέχουμε άραγε από την παλιγγενεσία;
Τόνια Ζαραβέλα
φωτο: Γιώργος Καλοκέντης
