Π. Κουκούλης: διαφάνεια, συνεννόηση και στρωτά, καθαρά βήματα

Το περασμένο δημοτικό συμβούλιο, γέννησε τεράστια ερωτήματα για το πού εν γένει πηγαίνουμε και πώς πορευόμαστε σ’ αυτό το νησί.
Τα θέτουμε όλα εξαρχής:

1) Ο δήμαρχος Σ. Σακκιώτης δηλώνει την αδυναμία του δήμου της Αίγινας να εκτελέσει έστω και μία απλή μεταφορά του παράνομου συρφετού που’ χει καταλάβει την πλατεία Εθνεγερσίας και της έχει αλλάξει και τ’ όνομα “μπι-μπι, μπου-μπου” τη λέει ο κος Καλαφάτης, συμπληρώνοντας: “Ντροπής πράγματα. Αν πείτε πως εστάλη από το δήμο κανά ραβασάκι στην αστυνομία για την κατάληψη της πλατείας, πια δε μπορώ να σας πιστέψω.” (σ.σ. ο κ. Καλαφάτης τα λέει αυτά όχι ως αντιπολίτευση αλλά ως απογοητευμένο από τα πεπραγμένα στέλεχος της σημερινής πλειοψηφίας.)

2) Όσον αφορά στην πληγή των σκουπιδιών που και φέτος ακυρώνουν τη όποια μας προοπτική ως τουριστικό προορισμό, ο αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής κος Νίκος Τζίτζης, νιώθει ανικανοποίητος με την εικόνα των σκουπιδιασμένων δρόμων, δηλώνοντας: “Μέχρι αυτήν την εβδομάδα (τέλη Ιουλίου) θα θέσουμε σε λειτουργία το μηχάνημα συμπίεσης για τα ογκώδη και τα χορτάρια”. Για όλα τα παραπάνω φταίει και που η Αίγινα έχει μεγαλώσει, κι έφτασε τα 87 τ. χλμ, συμπληρώνει ο απερχόμενος δήμαρχος Σάκης Σακκιώτης.

3) Για το θέμα της παύσης των παιδικών χαρών δηλώνει ο κ. Γκότσης: Βγήκε ένας νόμος το 2009, και μέχρι τις 31/12/12 έπρεπε να υπάρχει η πιστοποίηση. Τί θα τους πούμε, δεν κάναμε τίποτε το 2012 και ερχόμαστε το 2014 να τις κλείσουμε;

Για να σταθούμε στα 3 αυτά σημεία, γιατί τα καλύτερα προφανώς έπονται, διαπιστώνουμε αυθαιρεσία, ατιμώρητη σύλυση δημόσιων χώρων, προχειρότητα, ανευθυνότητα και μετάθεση ευθυνών στην αντιμετώπιση του Νου 1 ζητήματος της δημόσιας υγιεινής, αυτό των απορριμμάτων, και τέλος ολιγωρία κι αδιαφορία ως προς το ελάχιστο: αν θα υπάρχουν παιδικές χαρές να παίζουν όχι μόνο τα αιγινητάκια αλλά και τα πιτσιρίκια – επισκέπτες στον τουριστικό παράδεισο του ιστορικού μας νησιού.

Αν βρείτε να φταίει στα παραπάνω η όποια Τρόικα, το όποιο μνημόνιο, πείτε το και σ’ εμάς να το καταλάβουμε.

Και προχωράμε στα “καλύτερα”, που μας άφησε ως μήνυμα το συγκεκριμένο Δ. Σ.

Ο Δήμαρχος εισηγείται την έγκριση των όρων της Προγραμματικής Σύμβασης για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού, και την εξουσιοδότηση του δημάρχου να υπογράψει με τον κο Σγουρό την Προγραμματική Σύμβαση.

Κομβικό σημείο τριβής: η αρχική μελέτη το 2009 προέβλεπε κονδύλι 12 εκατομμυρίων, η επόμενη 24, στην 3η το κόστος ανερχόταν στα 29 και μέσα σε μερικούς μήνες το απαιτούμενο ποσό το οποίο κλήθηκε να εγκρίνει το Δ.Σ έφτασε αισίως τα 32, 5.
Ούτε φασόλια να ήτανε. Να βάλουμε λίγα παραπάνω να φάει κανένας πεινασμένος.

Η σύμβαση εγκρίθηκε και μάλιστα ομόφωνα, ωστόσο ακούστηκαν ενστάσεις, σοβαρότερη όλων εκείνη του κ. Παναγιώτη Κουκούλη, σε τοπικό επίπεδο:
“Και πάνω απ’ όλα, θα’ θελα μια απόλυτη και τεκμηριωμένη απάντηση, γιατί ο προϋπολογισμός του έργου είναι 32,5 εκατομμύρια και δεν είναι ένα καπρίτσιο, μία περιέργεια, γιατί άραγε βγήκε 32,5 εκατομμύρια· το ύψος του προϋπολογισμού είναι καθοριστικό, καθοριστικότατο θα’ λεγα, για να γίνει ή να μη γίνει το έργο. Φαντάζομαι θα υπάρχει μία τεκμηριωμένη απάντηση”, είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του νέου Δημοτικού Συμβουλίου στην τοποθέτησή του σ’ αυτό το Δ.Σ που σίγουρα θα έχουμε να θυμόμαστε.

Μα ακόμα πιο σημαντική για το μέλλον του υποθαλάσσιου είναι η δημόσια τοποθέτηση της καινούριας περιφερειάρχη κ. Ρένας Δούρου, η οποία σε πρόσφατη συνέντευξή της, επισημαίνει ότι ενώ η απερχόμενη διοίκηση της περιφέρειας αποφεύγει συστηματικά να την ενημερώσει για τα εκκρεμή ζητήματα αλλά και για όσα πρόκειται να παραδώσει στη νέα διοίκηση τον Οκτώβριο, παρά τις συνεχείς προσκλήσεις της, συνεχίζει απρόσκοπτα να ολοκληρώνει συμβάσεις και διαγωνισμούς οι οποίοι διεξάγονται αυτή την περίοδο φορτώνοντας και δεσμεύοντας έτσι τη νέα Αρχή και ουσιαστικά “μοιράζοντας” δουλειές” ακόμα και στο “παρά πέντε.”

Η νέα Περιφερειάρχης, πριν αναλάβει επισήμως, προειδοποιεί τον Γιάννη Σγουρό ότι “οι όποιες απόπειρες δέσμευσης της νέας περιφερειακής αρχής και καταστρατήγησης της βούλησης των πολιτών θα πέσουν στο κενό”.

Εν τω μεταξύ ο κ. Κατσικάρης με συνέντευξή του στο Aigina Portal μας αφήνει με την διττή εντύπωση ότι, αφενός πετάει το μπαλάκι στο Δήμο Αίγινας:

Ο κύριος Κατσικάρης περιέγραψε τα επιμέρους υποέργα και το κόστος τους, ενώ τόνισε ότι ο προϋπολογισμός βασίζεται αποκλειστικά στην προμελέτη που παρουσίασε και κατέθεσε ο Δήμος Αίγινας. “Δεν έχουμε εμείς καμία εμπλοκή με αυτή την προμελέτη… Άρα ως προς το κόστος είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι είναι απόλυτη, αποκλειστική ευθύνη του Δήμου Αιγίνης”.

κι αφετέρου έως κι απειλεί όποιον τολμήσει να φέρει αντιρρήσεις στο λίγο – πολύ δυσνόητο αν όχι θολό σκηνικό:

“Το ποσό αυτό βγαίνει από τους νόμους του κράτους”, είπε σε άλλο σημείο της εκπομπής, σχολιάζοντας δημοσιεύματα από “κύκλους της κυρίας Δούρου” όπως είπε χαρακτηριστικά, οι οποίοι αναφέρουν ότι το κόστος είναι μεγάλο… “Όλος ο κόσμος το θέλει αυτό το έργο, και δεν μπορεί κανένας να το σταματήσει. Όποιος το σταματήσει να ξέρει θα μας βρει μπροστά του και θα μας βρει με άγριες διαθέσεις, όχι με διακηρύξεις και ανακοινωσούλες”….

Σ’ αυτό το σημείο, μια συζήτηση με τον κ. Παναγιώτη Κουκούλη, έναν έμπειρο, ψύχραιμο, υπεύθυνο δημόσιο άνδρα μοιάζει το λιγότερο απαραίτητη. Και για τον αγωγό, φυσικά, αλλά και εφ’ όλης:

Καταρχήν, η απόφαση του Δ.Σ. για τον αγωγό ήταν ομόφωνη. Εφόσον είχατε ενστάσεις, και μάλιστα σοβαρές, γιατί ψηφίσατε ναι;

Διότι το θεώρησα το λιγότερο κακό. Είναι μία διαδικασία η οποία προχωράει, όσο κι αν διατηρώ επιφυλάξεις για το πώς προχωράει όλα αυτά τα χρόνια.
Για να ανατρέξουμε λίγο στα μέχρι τώρα και να καταλάβουμε πώς φτάσαμε ως εδώ, η προμελέτη για τον υποθαλάσσιο ήταν έτοιμη στις αρχές του 2011.. Είναι προμελέτη όσον αφορά σε ένα μεγάλο κομμάτι της κατασκευής, αλλά έχει και οριστικά στοιχεία μέσα, με κυριότερο ότι εξασφαλίζει όλες τις άδειες, οι αδειοδοτήσεις όλες δηλαδή είναι εξασφαλισμένες.

Τότε, λοιπόν, για πρώτη φορά εμφανίστηκε το θέμα της αποτελεσματικής προστασίας του αγωγού. Ενώ είπαμε ότι έτσι όπως γίνονται αυτοί οι αγωγοί, ποντίζονται και κάθονται στο βυθό, όπου αυτή η λύση είχε έναν προϋπολογισμό περίπου 12 εκατομμύρια ευρώ, που είναι απολύτως ρεαλιστικός και εκεί πιστεύουμε πως είναι το κόστος ενός τέτοιου έργου -με την έκπτωση που μπορεί να δοθεί ίσως να φτάσει τα 10 εκατομμύρια ή και λιγότερο- εμφανίστηκε το θέμα της προστασίας, πώς θα προστατεύσουμε τον αγωγό.
Τέθηκε το θέμα μήπως τυχόν προξενηθεί ζημιά από τις άγκυρες των πλοίων που αγκυροβολούν στη διαδρομή και δεύτερον από τις ανεμότρατες που μπορούν να παρασύρουν ή να προξενήσουν ζημιά στον αγωγό.

Όσον αφορά τις άγκυρες, η δική μας απάντηση ήταν ότι το επίσημο αγκυροβόλιο του Πειραιά, είναι μισό μίλι απόσταση από εκεί που περνάει ο αγωγός και ως εκ τούτου, ένας τέτοιος κίνδυνος καθίσταται μηδαμινός. Δηλαδή απαγορεύεται να αγκυροβολήσεις στη διαδρομή του αγωγού, κι αν μάλιστα είναι σημειωμένο στους χάρτες -που θα ήταν σημειωμένο και μάλιστα πάρα πολύ εμφατικά- τότε δεν έχουνε κανένα λόγο οι πλοίαρχοι των πλοίων να ριξουν εκεί τις άγκυρές του. Θα το έχουνε δύο φορές στο μυαλό τους: πρώτον ότι πρόκειται για απαγορευμένη για αγκυροβόλιο περιοχή και δεύτερον ότι επισημαίνεται. Και ο άλλος κίνδυνος, είναι η ανεμότρατα, που παρεμπιπτόντως ήταν δική μου παρότρυνση “ασχοληθείτε

με τις ανεμότρατες”.

Όπως και να’ χει, η σημερινή διοίκηση κατέληξε τότε ότι για να προστατεύσουν τον αγωγό, καλό θα είναι να τον βάλουν σε ένα όρυγμα στο βυθό, κάτι που είναι πολύ δύσκολη δουλειά και ανεβάζει το κόστος στο διπλάσιο, σύμφωνα με τις μελέτες που παρουσιάστηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Έλεγε, δηλαδή, η μελέτη αυτή ότι θα τον προστατεύσουμε έστω κι αν πάμε 24 εκατομμύρια.

Κατά την άποψή μου, και το είχα πει, πρώτα -πρώτα η εκτίμηση και διαχείριση κινδύνου, που είναι ένα μεγάλο επιστημονικό πεδίο, δεν είχε γίνει με σωστό κι επιστημονικό τρόπο. Σ’ εκείνη τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ρώτησα τους μελετητές, (τους οποίους είχα αναγκάσει προσωπικά να προσφύγουν σε ειδικούς συνεργάτες και είχανε αποταθεί σε ένα εγγλέζικο γραφείο, που τους βοήθησε κατά δική τους ομολογία θεαματικά, για το πώς να κάνουν αυτήν την προμελέτη) αν είχαν συμβουλευτεί τους εγγλέζους τεχνικούς για την προστασία του αγωγού. Και μου είπαν όχι. Γιατί
όχι; ρώτησα.
Γιατί, απάντησαν, έχουμε σταματήσει κάθε συνεργασία επειδή τους χρωστάμε λεφτά.

Αυτή την αδυναμία του σχεδιασμού, της εκτίμησης και διαχείρισης κινδύνου την είχα επισημάνει πολύ έντονα και χαρακτηριστικά, αλλά πάλι, όπως έκανα και προχθές, είπα ας το αποδεχθούμε, απλά μελετήστε περισσότερο αυτό το θέμα, αξίζει τον κόπο να το ψάξουμε και να μη δώσουμε 12 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω διότι κάποτε μία ανεμότρατα θα περάσει, δυνάμει, και θα τον παρασύρει.

Ε, η εκτίμηση αυτή ούτε τότε έγινε, ούτε τώρα γίνεται.

Και στην προγραμματική σύμβαση που κληθήκαμε να υπογράψουμε προχτές αυξήθηκε πάλι κατά 3 εκατομμύρια το κονδύλι για συνοδευτικά υποέργα, ή για τα έξοδα της επιστασίας του έργου από την αρχαιολογική, αλλά όλ’ αυτά δεν τα έχει κοστολογήσει κανείς, δεν είναι πουθενά καταγεγραμμένα, δεν τα εγκρίναμε στο δημοτικό συμβούλιο…”

Θεωρείτε πως αυτές οι αιτιάσεις μπορεί να σταθούν εμπόδιο στην υλοποίηση του έργου;

Εύχομαι πως όχι, γιατί πραγματικά είναι ένα έργο εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον του νησιού, αλλά αν δε γίνεται κάτι σωστά, στρωτά, με βήματα μελετημένα, δεν κινδυνεύει από τη φύση του να μην υλοποιηθεί; Για την ώρα δεν είναι καν ξεκάθαρο από πού θα αντληθούν αυτά τα χρήματα.
Να σας πω και κάτι άλλο – μας είπε στην προχτεσινή συνεδρίαση ο Δήμαρχος μεταξύ των άλλων, ότι πρέπει οπωσδήποτε να το ψηφίσουμε, διότι μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ και να έχει βγει σε δημοπρασία, κάτι που ειλικρινά δεν κατάλαβα. Το ΕΣΠΑ το καινούργιο, το Σύμφωνο Εταιρικής Συμφωνίας, δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι μέσα σε τρεις- τέσσερις μήνες θα οριστικοποιηθεί το νέο ΕΣΠΑ, θα γίνει η κατανομή στις διάφορες περιφέρειες, θα ανοίξει το μέτρο;
Είναι πολλά τα ερωτηματικά, κι όσο περισσότερα είναι τόσο πιο έωλη καθίσταται κατά την άποψή μου η πραγματοποίηση του έργου.

Σας φαίνεται λογικό, ή δημοκρατικό, να παίρνονται τόσο σοβαρές αποφάσεις από την απερχόμενη δημοτική αρχή, ή την απερχόμενη περιφέρεια, χωρίς συνεννόηση με τους εκλεγμένους διαδόχους τους, ένα μήνα πριν τη λήξη της θητείας τους;

Προφανώς όχι, γι αυτό κι είναι πολύ θετικό που ήταν παρών ο κ. Μούρτζης στο συγκεκριμένο Δ. Σ. Αλλά φαντάζομαι ότι κι ο κ. Σγουρός θα είναι σε αντίστοιχη συνεννόηση με την κ. Δούρου.

Σε περίπτωση που δε συμβαίνει αυτό, θα το αποκαλούσατε έλλειψη διαφάνειας;

Με την έννοια της έλλειψης δημόσιας πληροφόρησης και συνεννόησης, θα μπορούσατε να το πείτε κι έτσι.

Μας απαριθμείτε τις κατά της γνώμη σας κύριες πληγές της καθημερινότητάς μας στο νησί; Ποια είναι τα προβλήματα που πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αντιμετωπίσει η διοίκηση του κ. Μούρτζη από τον Σεπτέμβρη;

Το κυριότερο είναι η αίσθηση της αυθαιρεσίας που επικρατεί, η ασυδοσία, η καταπάτηση δημόσιων χώρων, η μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων, στο παρκάρισμα, στην κυκλοφορία των οχημάτων, στην αποκομιδή των σκουπιδιών, στα πάντα. Είναι θέμα ευρυθμίας – αλλά κι απαραίτητος όρος ανάπτυξης – η θέσπιση και τήρηση κοινά αποδεκτών κανόνων.

Μπορούμε να υπολογίζουμε σε μια ενεργή και υπεύθυνη αντιπολίτευση από τη μεριά σας;

Εσείς τι λέτε; Τι δείγματα έχω δώσει μέχρι τώρα;

Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για το αύριο;

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Περιμένω να δω. Πάντως το πρώτο, επιμένω, είναι στρωτά, καθαρά βήματα, συνεννόηση και πληροφόρηση του δημοτικού συμβουλίου για τα κρίσιμα ζητήματα του νησιού. Θέλω να πιστεύω ότι σ’ αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί ο κ. Μούρτζης, αν και για την ώρα δείχνει να αναλώνεται κυρίως στην υπεράσπιση του έργου του στη θητεία του 2002 – 2006, όμως ο χρόνος δεν έχει σταματήσει εκεί. Δεν έχουμε 2006 σήμερα, κι οι προκλήσεις, τα προβλήματα, θέλουν άλλη νοοτροπία.

Βικτώρια Τράπαλη
Τόνια Ζαραβέλα

Π. Κουκούλης: διαφάνεια, συνεννόηση και στρωτά, καθαρά βήματα

About the author

aeginalight

Leave a Comment X