Μια συνέντευξη – απολογισμός με τον κ. Δημήτρη Κατσικάρη, πρώην Αντιπεριφερειάρχη Νήσων, για την Κεντρική Συναυλία του Φεστιβάλ Φιστικιού, το μέλλον του αγωγού και την παρακαταθήκη που αφήνει στο νησί η πρώην Περιφέρεια:
Β. Τράπαλη: Καταρχήν, ένα ερώτημα σχετικά με την κεντρική συναυλία του Φεστιβάλ Φιστικιού. Μας διευκρινίσατε στο ηλεκτρονικό σας μήνυμα, πώς έγινε η επιλογή κι ανάθεση στον συγκεκριμένο καλλιτέχνη από τον κ. Χατζηπέρο κι όχι από εσάς. Υπάρχει, όμως, και το θέμα του άγονου διαγωνισμού. Δηλαδή, κάνει εντύπωση ότι δεν εμφανίστηκαν καθόλου ενδιαφερόμενοι, και γι αυτό τον κηρύξατε άγονο. Ειδικά τη στιγμή που όταν πήραμε την περασμένη βδομάδα την πρωτοβουλία να ρωτήσουμε κάποιους ιδιαιτέρως καταξιωμένους καλλιτέχνες κατά πόσο θα τους ενδιέφερε υποθετικά μια συμμετοχή στο Φεστιβάλ Φιστικιού, απάντησαν όλοι θετικά, και μάλιστα για λιγότερα χρήματα από αυτά που προβλέπονται σήμερα με την κατευθείαν ανάθεση στο σχήμα του κ. Κατοπόδη. Οπότε το ερώτημα είναι, πού, πώς και για πόσο διάστημα δημοσιεύτηκε η συγκεκριμένη πρόσκληση ενδιαφέροντος και τελικά πέρασε απαρατήρητη στον καλλιτεχνικό κόσμο; Γιατί εμείς, που ψάξαμε επί τούτου να βρούμε τη συγκεκριμένη ανακοίνωση μετά απ’ όλον αυτό τον θόρυβο, ειλικρινά δυσκολευτήκαμε.
Δημήτρης Κατσικάρης: Όπως για Ύδρα, Σπέτσες και Σαλαμίνα, έτσι και για τη συναυλία που θέλαμε να κάνουμε στην Αίγινα, υπήρξε πρόσκληση ενδιαφέροντος στην οποία προσήλθε και κατέθεσε πρόταση μόνο ένα σχήμα, το οποίο εμείς δεν προτιμήσαμε. Είναι το ίδιο σχήμα που τελικά θα παρουσιάσει το πρόγραμμά του στο Φεστιβάλ Φιστικιού, μετά από την ανάκληση της πρώτης απόφασής μας από την κ. Βασιλάκου κατόπιν παρακλήσεως του κ. Χατζηπέρου, την Παρασκευή το μεσημέρι, 29 Αυγούστου, χωρίς να έχω ερωτηθεί και χωρίς κανένας να γνωρίζει τίποτα, όπως σας είχα δηλώσει εξάλλου. Αυτή η πρόσκληση, όπως και οι άλλες, βάσει του νόμου δημοσιεύτηκε δύο μέρες στον επίσημο ιστότοπο της Περιφέρειας Αττικής με το εν λόγω σχήμα να καταθέτει προσφορά και να απορρίπτεται με δική μου εντολή. Από εκεί και πέρα… άλλοι αποφάσισαν μόνοι τους και εν κρυπτώ να αλλάξουν την απόφαση και να δώσουν τη συναυλία. Καλή επιτυχία…
Αλλά εξακολουθώ να διαφωνώ και ως προς την ουσία και ως προς τη διαδικασία – κουρελού. Λυπάμαι. Και ξέρω ότι ισχύει αυτό που λέτε, με βάση την «έρευνα αγοράς» σε καταξιωμένους καλλιτέχνες, ως προς τις τιμές. Ενισχυτικά σας λέω ότι στο ίδιο επίπεδο κινήθηκαν οι εκδηλώσεις μας με τον Χρήστο Νικολόπουλο, Γιώτα Νέγκα κ.λ.π στην Ύδρα, στα «Κουντουριώτια» και με τον Παντελή Θαλασσινό στην «Αρμάτα». Και με αυτή τη λογική της ποιότητας δεν ήθελα να πειραματιστώ, γιατί και με βάση τις προηγούμενες ποιοτικές εκδηλώσεις μας, ήθελα να είμαι αντιστοίχως σωστός και εφέτος. Αλλά δεν κατέστη αυτό δυνατόν στην Αίγινα, με αντίστοιχου καλλιτεχνικού βεληνεκούς σχήμα. Βεβαίως, όλα είναι… υποκειμενικά, αλλά, τι να κάνουμε, προσωπικά επιμένω στις ποιοτικές μου προδιαγραφές και δεν κάνω εκπτώσεις. Ελπίζω και εύχομαι, του χρόνου, η νέα Περιφερειακή Αρχή να δώσει και αυτή το δικό της ποιοτικό στίγμα. Όμως το ξεκαθαρίζω ξανά, εγώ δεν έχω καμιά σχέση και καμιά ευθύνη με την επιλογή που έγινε και με τον τρόπο που έγινε. Διαφωνούσα και διαφωνώ, χωρίς να έχω κάτι προσωπικό με κανέναν. Απλώς έχω διαφορετικές επιλογές…,
Επίσης, για το άλλο θέμα που βάζετε, το εύρος της δημοσιοποίησης της ανακοίνωσης, στο ζήτημα της επιλογής καλλιτεχνικών σχημάτων, η προσωπική μου άποψη ήταν οτι είναι θέμα ποιοτικής επιλογής, με απευθείας ανάθεση, αφού έχουν τεθεί οι προδιαγραφές και έχουν αναζητηθεί προσφορές από άξιους καλλιτέχνες που πληρούν τα κριτήρια. Στην περίπτωση όμως που ακολουθηθεί η διαδικασία πρόχειρου διαγωνισμού -όπως έγινε στην περίπτωσή μας, εφέτος- πιο σωστό θα είναι να δίνεται όντως ευρύτερη δημοσιότητα, μέσα από πολλούς ιστότοπους ή και δημοσίευση σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. Έτσι θα το μάθουν όλοι ή πολλοί περισσότεροι, εν πάση περιπτώσει. Χρειάζεται ίσως και μια διαδικασία διαλόγου και με τους επίσημους εκπροσώπους όλων των καλλιτεχνών, για να συμφωνηθεί μια πλατφόρμα που δεν θα αμφισβητείται -γιατί το πρόβλημα είναι πανελλαδικό αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς,
Β. Τ. : “Οι εξελίξεις στο θέμα του υποθαλάσσιου – η ανάληψη από την Περιφέρεια του κόστους κατασκευής σύμφωνα με το δελτίο τύπου του κ. Αντιπεριφερειάρχη, αλλά κι οι δηλώσεις του για ενδεχόμενη αναθεώρηση των προμελετών – κατά τη γνώμη σας πού μας αφήνουν ως προς τη δρομολόγηση του έργου;”
Δ. Κατσικάρης: “Θα σας απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια: Καταρχήν θεωρώ τις προθέσεις όλων καλές και την ευαισθησία τους ίση με τη δική μου, τουλάχιστον. Όμως δεν φτάνει αυτό και δεν είναι το θέμα μας αυτό. Είδα τις δύο δηλώσεις -μία γραπτή, μια «ζωντανή» σε συνέντευξη- που είχαν κάποιες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους και, η δεύτερη, προκάλεσε και την «διευκρινιστική» δήλωση – παρέμβαση του νέου Δημάρχου Αίγινας.
Δεν θέλω και εγώ να είμαι βιαστικός ως προς τις πραγματικές προθέσεις της νέας Περιφερειακής Αρχής. Μιλώντας με την κ. Δούρου, είχα πάρει την κατηγορηματική της διαβεβαίωση ότι αυτό το έργο, ειδικά αυτό, θα το «τρέξει» φουλ! Γιατί -και σωστά- την απασχολεί το ζήτημα της επάρκειας και της ποιότητας του νερού. Γι’ αυτό θα περιμένω πιο κατασταλαγμένες απόψεις και, κυρίως, αποφάσεις.
Για το θέμα του Αγωγού έχω μεγάλη ευαισθησία, γιατί, ειλικρινά, έτρεξα πολύ τρία χρόνια, θέτοντας όλες μου τις δυνάμεις και τις υπηρεσίες της Περιφέρειας στη διάθεση του Δήμου – έδωσα και εγώ την ψυχή μου για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια.
Θυμίζω: Συνέχιση της προμελέτης και περαιτέρω χρηματοδότηση, απίστευτη έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου όταν όλα πήγαν να τιναχτούν στον αέρα από μια αβλεψία, κατ’ εξαίρεση έγκριση του τρόπου κατασκευής (Μ.Κ.) από το Συμβούλιο Δημοσίων Έργων του υπουργείου Υποδομών, έγκριση της προμελέτης από το υπουργείο Εσωτερικών και απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για προγραμματική σύμβαση, με δική μου εισήγηση!
Καταλαβαίνετε ότι έχουμε διανύσει μια μεγάλη διαδρομή. Φύγαμε από το Μαραθώνα και είμαστε λίγο πριν την είσοδο… στο Παναθηναϊκό Στάδιο! Συνεπώς, θεωρώ μεγάλη αδικία να βάλουμε τρικλοποδιά στο Μαραθωνοδρόμο του Αγωγού… λίγο πριν κόψει το νήμα και, νομίζω, ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει τελικά.
Τώρα, ως προς τα… τεχνικά, σημειώνω μόνο ότι έχουμε έτοιμη και αδειοδοτημένη Προμελέτη (και όχι μελέτη) και φοβούμαι ότι πιθανή απόπειρα αλλαγής της όχι μόνο θα καθυστερήσει την υλοποίηση του έργου, αλλά, πιθανόν θα την ακυρώσει οριστικά προς μεγάλη χαρά όλων εκείνων που εδώ και δεκαετίες κερδίζουν από την υφιστάμενη κατάσταση στην Αίγινα και, ο νοών νοείτω…
Β. Τ.: “Ποια είναι η γεύση που σας έμεινε από τη συνεργασία σας με την πρώην δημοτική αρχή την περασμένη τετραετία; Είναι γνωστό ότι ως Περιφέρεια σταθήκατε πολύ γενναιόδωροι με την Αίγινα (13 εκατομμύρια ευρώ, αν δεν κάνω λάθος ήταν το ποσό με το οποίο επιδοτήσατε τη μεταφορά του νερού).. Με πόσα χρήματα στηρίξατε συνολικά την τοπική κοινωνία, και θεωρείτε πως έπιασαν τόπο, ότι έγιναν κάποια έργα υποδομής για παράδειγμα, κι αν ναι ποια;”
Δ. Κατσικάρης: “Η Αίγινα, ως «Πρώτη Πρωτεύουσα» -όπως καθιέρωσα να λέω-, ήταν πάντα στις άμεσες προτεραιότητές μου. Πίστευα και πιστεύω ότι αυτό το καταπληκτικό νησί αν ήταν, για παράδειγμα, απέναντι από τη Νέα Υόρκη… θα ήταν δύσκολο να έχεις ιδιοκτησία, θα ήταν νησί – πρότυπο και μοντέλο, απλησίαστο λόγω ποιότητας. Το παράδειγμα της πόλης και της χώρας είναι τυχαίο ασφαλώς. Θέλει να δείξει όμως τη συνολική απάθεια και αφασία δεκαετιών απέναντι σε ένα ιστορικό νησί, τόσο κοντά στη στεριά και στα κέντρα αποφάσεων, που κανένας δεν είδε με συνολικό αναπτυξιακό και πολιτιστικό σχέδιο και, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε από την πολιτεία -πολλές φορές και από τους ντόπιους εκπροσώπους του, που είδαν αποσπασματικά και παλαιοκομματικά το μέλλον του.
Έχοντας αυτά στο μυαλό μου -και ως Δημότης Αίγινας, άλλωστε- ενδιαφέρθηκα για την Αίγινα και στο πλαίσιο αυτό είχαμε καλή συνεργασία με τον Δήμαρχο κ. Σακκιώτη και την απελθούσα δημοτική αρχή, συνθέτοντας και διαφορετικές απόψεις -αλλά πάντως είχαμε καλή θεσμική συνεργασία με βάση τις αρμοδιότητές μας, όπως και με την αντιπολίτευση που στήριξε τη σχέση με την Περιφέρεια, δεν έχω παράπονο από κανέναν.
Επειδή με ρωτάτε θα πω επιγραμματικά κάποιες ενέργειες και παρεμβάσεις που «έτρεξαν», σχεδιάστηκαν, υλοποιήθηκαν ή δρομολογήθηκαν, πέρα από το κορυφαίο θέμα του Αγωγού, προϋπολογισμού 30.000.000 ευρώ:
-
Η κατασκευή των λεγόμενων «Χερσαίων έργων», προϋπολογισμού, περίπου 6.000.000 ευρώ, που συνεχίζεται με επιπλέον χρηματοδότηση.
-
Η χρηματοδότηση -12.000.000 ευρώ- για τη μελέτη (που γίνεται) και την κατασκευή (που έπεται της μελέτης) του Βιολογικού Καθαρισμού της πόλης της Αίγινας. Με πολλά προβλήματα και δικαστικές εμπλοκές από κάποιους φίλους που διαφωνούν… αλλά δεν προτείνουν κάτι άλλο σε αυτό το φλέγον -για σύγχρονο νησί- θέμα.
-
Η παρέμβαση στο Πρώτο Βουλευτήριο, στην Μητρόπολη (130.000 ερώ), όπου περπάτησε ο μεγάλος Καποδίστριας, για να μην διαβρωθεί.
-
Οι παρεμβάσεις στο γήπεδο (1.200.000 ευρώ, συνολικά) για τον τοίχο που έπεσε, τον τάπητα και το ταρτάν του Στίβου, έργο που ως προς το δεύτερο σκέλος του βρίσκεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο, με εξασφαλισμένη – κωδικοποιημένη χρηματοδότηση.
-
Οι ασφαλτοστρώσεις, στην Παραλία και πολλές περιοχές του νησιού που είχαν πληγεί (1.300.000 ευρώ), που χρηματοδοτήσαμε και δημοπράτησε ο Δήμος απευθείας.
-
Το έργο παράκαμψης της Σουβάλας που χρηματοδοτήσαμε με 1.700.000 ευρώ.
-
Η ολοκλήρωση της μελέτης (Γεωτεχνικά) για την επέκταση του λιμανιού της Πέρδικας.
-
Η χρηματοδότηση της Ανέγερσης της Νέας Πτέρυγας στο Μουσείο Καπράλου, 3.700.000 ευρώ.
-
Η ολοκλήρωση της μελέτης για την Αναβάθμιση του Περιβάλλοντος χώρου και του Φωτισμού για την ανάδειξη του Ναού της Αφαίας και του Ελλανίου Διός, προϋπολογισμού 350.000 ευρώ.
-
Η ολοκλήρωση της μελέτης για τον Περιφερειακό δρόμο της πόλης της Αίγινας, 226.000 ευρώ, έργο που θα απεγκλωβίσει από τα οχήματα την Παραλία.
Αυτές είναι κάποιες ενδεικτικές αναφορές που δείχνουν την κατεύθυνση και την προσπάθεια που έγινε -προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί, μέσα από την στενή συνεργασία Δήμου – Περιφέρειας. Μπορούν να συνεχιστούν τα έργα και να γίνουν ακόμα περισσότερα, αλλά το κυριότερο είναι η συνεργασία και η κοινή δράση.
Χρειάζονται πλέον «λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά». Το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ. Μια μεγάλη πανστρατιά και συντονισμένη δουλειά για να ξαναγίνει η Αίγινα ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΠΟΛΗ, νησί – πρότυπο.
Θεωρώ ότι στην πολιτική, όπως και στη ζωή όλοι είμαστε προσωρινοί και «σκυταλοδρόμοι». Παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη, διανύουμε τη διαδρομή μας και παραδίδουμε στον επόμενο με την ευχή να πετύχει κάτι περισσότερο, γιατί μόνο τότε η Αίγινα θα πάει μπροστά.
Εμείς ανήκουμε στην Αίγινα – δεν ανήκει η Αίγινα σε εμάς…
Βικτώρια Τράπαλη
