Συνηθίζαμε παλαιότερα να αποκαλούμε τη Δ.Ε.Η. και την ΕΥΔΑΠ Οργανισμούς « Κοινής Ωφέλειας» και όχι χωρίς κάποιο λόγο. Το νερό και το ηλεκτρικό είναι τα υπ’ αριθμόν ένα αγαθά που σ’ολον τον πολιτισμένο κόσμο φροντίζει η πολιτεία να προσφέρει, σε όλους τους πολίτες, φτωχούς και πλούσιους, κάτω από τις ίδιες συνθήκες ποιότητας και τιμής.
Μπορεί βεβαίως οι παραπάνω Οργανισμοί να έχουν μετατραπεί σε Α. Ε. με μετόχους και όσα καλά και κακά αυτό συνεπάγεται, δεν πάψαν όμως να είναι, ως εκ της φύσεώς τους, «οργανισμοί κοινής ωφέλειας».
Δεν θα ασχοληθώ με το αν οι οργανισμοί αυτοί λειτουργούν για την «κοινή ωφέλεια» ή για την ωφέλεια των μετόχων τους και άλλων τινών.
Αυτό που θέλω να παρατηρήσω είναι ότι η πολιτεία δεν ασκεί με όμοιο τρόπο τα όποια δικαιώματα παρέμβασης έχει, προκειμένου να εξασφαλίσει την παροχή των δύο αυτών κοινωνικών αγαθών κάτω από τους ίδιους όρους ποιότητας και τιμής σε όλους τους πολίτες.
Στο θέμα του ηλεκτρικού ρεύματος η Πολιτεία παρενέβη (Απόφ. Υπουργείου Ανάπτυξης ΦΕΚ Β’ 1040/07 και ΦΕΚ Β’ 1614/10) και η ΔΕΗ επιβαρύνει τους λογαριασμούς όλων των καταναλωτών με το κονδύλιο «Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), ανάλογα με το ύψος της κατανάλωσης (15-25Ε το χρόνο για ένα μεσαίο νοικοκυριό), προκειμένου να εφαρμόσει το ίδιο τιμολόγιο τόσο στην ηπειρωτική χώρα όσο και στα μη διασυνδεδεμένα νησιά όπου το κόστος παραγωγής είναι πολλαπλάσιο του κόστους του διασυνδεδεμένου συστήματος. Έτσι παύουν να υπάρχουν ευνοημένοι ή αδικημένοι, λόγω γεωγραφίας, πολίτες.
Τι γίνεται όμως με το νερό; Εδώ δεν μιλάμε για ευνοημένους ή αδικημένους πολίτες, αλλά για πολίτες «πρώτης» και «δεύτερης» κατηγορίας.
Οι «πολίτες πρώτης κατηγορίας» απολαμβάνουν στη χερσαία Αττική και σε άλλες μητροπολιτικές περιοχές υγιεινό και φτηνό νερό (π.χ. ΕΥΔΑΠ : 0,35 έως 3.20 Ε το κυβ. μέτρο, ΕΥΑΘ 0,46 έως 2,39 Ε το κυβ. μέτρο).
Oι «πολίτες δεύτερης κατηγορίας» σε αρκετά νησιά …απολαμβάνουν κακής ποιότητας νερό και πανάκριβο (π.χ. Αίγινα: 1,592 έως 7,079 Ε το κυβ. μέτρο.}
Χωρίς να θεωρώ ότι η λύση που δόθηκε για το ηλεκτρικό είναι η καλύτερη, (τουλάχιστον αναπτύσσει τη συλλογικότητα, έστω και με το ζόρι) θα μπορούσε ο αρμόδιος Υπουργος να καθίσει να σκεφθεί έναν τρόπο και να βγάλει μια Υπουργ. Απόφαση ώστε οι ευνοημένοι καταναλωτές της ΕΥΔΑΠ και των ομοίων Οργανισμών να επιβαρυνθούν με ένα μικρό ποσό για να αντισταθμιστεί η υψηλή τιμή του νερού, λόγω της θαλάσσιας μεταφοράς στα νησιά.
Στο κάτω –κάτω, η ΕΥΔΑΠ επαίρεται ότι παρά τη μείωση των τιμών το 2014 κατά..1,6% ( ΦΕΚ Β’ 3188/13), αύξησε τα κέρδη της (87,6 εκατ.Ε) κατά 4,8% , και μοίρασε τα μισά στους μετόχους της. (Τύπος Μάρτιος 2015). Θα μπορούσε και αυτή να τσοντάρει.
Τα παραπάνω συμβαίνουν σε μια Δημοκρατική Χώρα όπου το Σύνταγμά της λέει ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι, όπου όλοι οι πολίτες πληρώνουν τους ίδιους φόρους (εκτός από τα λαμόγια), όλοι πάνε στρατιώτες (εκτός από τους λουφαδόρους), όλες γεννάνε παιδιά (όσες τολμούν μέσα στην κρίση) για την επιβίωση της φυλής.
Και το θείο δώρο, το νερό, για τους πολίτες «δεύτερης κατηγορίας» έχει ανατεθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση λες και μπορεί να κάνει θαύματα πέρα από το να ζητιανεύει μια κάποια επιδότηση από τα μεγάλα αφεντικά της και να επιβαρύνει με πόνο ψυχής τους πολίτες.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τους τόπους με τους πολίτες «δεύτερης κατηγορίας» τους επισκέπτονται πολίτες «πρώτης κατηγορίας», που γκρινιάζουν διότι όχι μόνο δεν πίνεται το νερό, αλλά είναι ακριβό, τους ξεραίνει με το αλάτι του τα λουλούδια και κόβεται κιόλας.
Με το δίκιο τους απαντούν οι ντόπιοι «δεύτερης κατηγορίας» πολίτες: « Μα δεν σας καλέσαμε».
Δίκιο έχουν. Πώς μπορούν να τους καλέσουν; Με τι προσόντα;
Αλλά υπομονή. Όπου να’ναι έρχεται ο υποβρύχιος αγωγός.
Λέτε;
Γιάννης Τζεβελέκος
