Χειμώνας
Ακαδημία Πλάτωνα. Βύθουλας, όπως έλεγαν την περιοχή παλαιότερα. «Συνεργατικό Καφενείο».
Το ψιλόβροχο δεν εμπόδισε τους πιστούς φίλους του μπερντέ και του Ανδρέα να έρθουν στην υποβαθμισμένη σήμερα Δυτική Αθήνα, εκεί που τα παλιά χρόνια η «Ακαδήμεια του Πλάτωνος» έδινε τα φώτα της στον τότε γνωστό κόσμο.
Μέσα, μια ζεστή ατμόσφαιρα, όχι μόνον από την ξυλόσομπα αλλά κυρίως από τη φιλική διάθεση των θεατών που ξεκίνησαν από τις μακρυνές γειτονιές τους για να ξαναζήσουν τα παιδικά τους χρόνια. Τότε που διασκέδαζαν με τις περιπέτειες του ήρωά τους Καραγκιόζη, και οι πιο τυχεροί αυτοί που είχαν φτιάξει τις φιγούρες του με το κοπίδι και τους είχαν δώσει ζωή πίσω από το πανί.
Με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, αγκαλιά σχεδόν με τους καινούργιους άγνωστους φίλους, αφεθήκαμε στη μαγεία που μας χάρισε ο Ανδρέας Δερμάτης. Μαγικοί χρόνοι, τόποι, χαρακτήρες, καταστάσεις. Διασκέδαση και Παιδεία. Εξιστόρηση και Προφητεία. Διακωμώδηση και Στηλίτευση. Εξυπνάδα και Επιβράβευση. Παγαποντιά και Τιμωρία.
Αφήσαμε στον πάγκο το ποτήρι με το ψιλιάτικο για να χειροκροτήσουμε.
Ο οικοδεσπότης Πλάτωνας και ο διδάξας Αριστοφάνης ήσαν παρόντες.
Καλοκαίρι
Αίγινα. Κυβερνείου και Παλιάς Χώρας. «Αυλή της Ταρσόνιας»
Δροσερό αεράκι μετά από την πορφυρή δύση του ήλιου κατά Λεούσες μεριά. Ανηφορίζουμε την Κυβερνείου περνώντας κάτω από την προστατευτική στοά λόγω των εργασιών αναπαλαίωσής του. Τώρα, μη με ρωτήσετε γιατί ήρθε ξαφνικά στη σκέψη μου το γεφύρι της Άρτας, γιατί θα σας γελάσω. Ισως γιατί μια στοά μοιάζει με ένα γεφύρι. Αλλά γιατί της Άρτας ; Πάλι θα σας γελάσω.
Μια παληά πόρτα στη μάντρα, μια πόρτα που την βλέπουμε και την προσπερνούμε καθημερινά, κρύβει έναν άλλο μαγικό τόπο. Άνοιξε την πόρτα αυτή ο Ανδρέας για να μας υποδεχθεί στην «Αυλή της Ταρσόνιας» που φιλοξενεί τον μπερντέ του και την παρέα του. Ολόκληρο τον θίασο Σκιών. Τον Καραγκιόζη με τα πολύχρωμα μπαλώματα, τον Μπαρμπα – Γιώργο με τις φουστανέλες και τα σελάχια, τον Νιόνιο, τον Μορφονιό, την Αγλα’ί’α, τα Κολλητήρια και πάει λέγοντας.
Οι θεατές, μικροί και μεγάλοι, απολαμβάνουν ένα διαδραστικό επεισόδιο με τα πιτσιρίκια να προτρέπουν, να επιβραβεύουν, να εκφράζουν τη χαρά ή την απογοήτευσή τους, να συμμετέχουν με κάθε τρόπο στην παράσταση. Είμαι σίγουρος ότι θα ήθελαν πάρα πολύ να άλλαζαν, αν ήταν στο χέρι τους, και την πλοκή και την εξέλιξη του μύθου. Τι λες Αντρέα . Θέλεις να το επιχειρήσεις;
Αφήσαμε το ποτήρι με το αναψυκτικό-κέρασμα για να χειροκροτήσουμε τον Καραγκιόζη.
Έναν Καραγκιόζη που σηκώνει ψηλά-ψηλά το μακρύ του χέρι δηλώνοντας «ΠΑΡΩΝ», ανάμεσα σε Φεστιβάλ Θεάτρου, Κινηματογράφου, Μουσικής, Φιστικιού, Φρεντουτσίνου, Ποδοσφαίρου και Θερμοκηπίου.
Περιμένω πως και πως να έρθουν τα εγγόνια μου να γελάσουν, να προβληματιστούν, να διδαχτούν. Να μάθουν ότι υπάρχουν και άλλες «οθόνες» που δεν ακτινοβολούν, «ήρωες» που τους πιάνεις με τα χέρια σου, «επεισόδια» χωρίς σκοτωμούς και «αυλές» ανοιχτές.
Σίγουρα, όσοι έμεναν από παλιά στο αρχοντικό αυτό, ήσαν παρόντες. Καθισμένοι στο πέτρινα σκαλάκια που οδηγούν στο ανώγι. Και θα ζουν, όσο και αυτό.
Κυρία Ταρσώ, σε ευχαριστούμε που το κρατάς όρθιο.
Γιάννης Τζεβελέκος
