Η Margalida Reus, από Βαλεαρίδες νήσους της Ισπανίας, με μάστερ στη φιλολογία και ειδίκευση στην Καταλανική Λογοτεχνία, είναι γενική υπεύθυνη στην κοινότητα Κιβωτός, μια κοινότητα όπου εργάζονται για την καταπολέμηση της βίας και δραστηριοποιείται σε 12 χώρες. Για 20 χρόνια εργάστηκε σε σύλλογο πνευματικής υποστήριξης και συντρόφευσης και έγραψε ένα βιβλίο που μελετούσε την εσωτερική μοναξιά.
Το απόγευμα της Παρασκευής 20 Ιανουαρίου, στον Σύλλογο Γυναικών Αίγινας, μας μίλησε για τα είδη της βίας, μέσα από την εμπειρία της, με διαφορετικά παραδείγματα ανθρώπων που συντρόφευσε αυτά τα χρόνια.
Περιληπτικά:
“Η εσωτερική βία είναι παρούσα σε όλα τα μέρη, στο δρόμο στη δουλειά, σε όλους τους τομείς της ζωής κι αυτό μας ανησυχεί πολύ.Όλοι έχουμε μέσα μας μια μεγάλη επιθυμία για ειρήνη και πολλές φορές για να πετύχουμε την ειρήνη κάνουμε πόλεμο.
Ενδεχομένως να έχουμε την εντύπωση πως η βία δεν είναι δικής μας ευθύνης ή ότι είμαι είμαστε αδύναμοι να κάνουμε κάτι κατά αυτής της βίας.Η κοινωνική βια έχει σαν αιτία την μη δικαιοσύνη.
Η προσωπική, έναν εσωτερικό πόνο, μια οδύνη, γεγονότα που προκάλεσαν πόνο στην παιδική ηλικία που μεγαλώνοντας τα προσπερνάμε και δεν τα αντιμετωπίζουμε.Τα θάβουμε, αλλά αυτό που είναι θαμμένο συνεχίζει να δρα και καθορίζει τις αποφάσεις μας. Για να κατανοήσουμε τη δική μας βία και τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται, χρειάζεται μια βαθιά εξερεύνηση του εαυτού μας.
Η κόκκινη βια, όπου υπάρχει αίμα, σωματικός τραυματισμός.Η λευκή βία, δεν υπάρχει αίμα, αλλά τραυματισμός από λέξεις, συνήθως ασκείται από μορφωμένους και πολιτισμένους ανθρώπους.
Όταν προσπαθούμε να προστατεύσουμε κάποιον αλλά φτάνουμε στην υπερπροστασία, στην καθοδήγηση ή στην χειραφέτηση.
Όλοι έχουμε υπάρξει θύματα λευκής βίας και όλοι έχουμε γίνει δήμιοι χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Μια ακόμη δυνατή μορφή λευκής βίας είναι η σιωπή, όταν θέλουμε να συζητήσουμε ένα πρόβλημα που έχουμε με κάποιον και εκείνος αρνείται.”
Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό και η κ. Margalida έκλεισε με το συμπέρασμα: “Πρέπει να καταδικάζουμε την πράξη και όχι τον άνθρωπο”.
Η ομιλία ήταν στα ισπανικά και η μετάφραση έγινε από τον Λευτέρη Αθερινό.
Νέλλη Πετροπούλου
