ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Θωρηκτό Ποτέμκιν

Written by aeginalight

Στις 21 Δεκεμβρίου του 1925 κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράαφους η ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν

Στις 21 Δεκεμβρίου του 1925 κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν, “Θωρηκτό Ποτέμκιν”, που θεωρείται από τις κορυφαίες κινηματογραφικές δημιουργίες όλων των εποχών μέχρι σήμερα, ένα από τα αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου.

Ο ιστότοπος sevenart.gr γράφει γι αυτήν:

Βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα, η ταινία αφηγείται την ιστορία της εξέγερσης του πληρώματος του θωρηκτού Ποτέμκιν στην Οδησσό το 1905. Αγανακτισμένοι από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, οι ναύτες αρνούνται να ακολουθήσουν τις διαταγές των αξιωματούχων και η εξέλιξη θα είναι αιματηρή.

Αγγλικός Τίτλος: Battleship Potemkin
Αυθεντικός Τίτλος: Bronenosets Potyomkin
Είδος: Δραματική, Ιστορική, Πολεμική
Διάρκεια: 75′
Γλώσσα: Βωβή
Χώρα: Σοβιετική Ένωση
Σκηνοθεσία: Sergei M. Eisenstein
Σενάριο: Nina Agadzhanova
Ηθοποιοί: Aleksandr Antonov (Grigory Vakulinchuk), Vladimir Barsky (Golikov), Grigori Aleksandrov (Giliarovsky), Ivan Bobrov (νεαρός ναύτης), Mikhail Gomorov (ναύτης)
Κριτική SevenArt:
Στην εικοσαετή επέτειο της πρώτης ρωσικής επανάστασης του 1905 και μετά από παραγγελία του μπολσεβίκικου κόμματος, ο Σεργκέι Αϊζενστάιν γυρίζει τη δεύτερη ταινία του, το “Θωρηκτό Ποτέμκιν”. Στην ταινία έχουμε δυο παγκόσμιες πρωτοτυπίες που την κατατάσσουν ως σήμερα μες στις καλύτερες όλων των εποχών. Πρώτα στο “Θωρηκτό Ποτέμκιν” έχουμε την πρώτη εφαρμογή του «δυναμικού μοντάζ» και του «μοντάζ των εντυπώσεων». Πιο απλά, δυναμικό είναι αφού ό,τι παρακολουθούμε στην οθόνη είναι σαν σφυροκόπημα σε ένταση και ταχύτητα, και εντυπώσεων αφού στην ταινία γίνεται πράξη η ακολουθία που έβαζε σαν όρο ο Αϊζενστάιν για τον κινηματογράφο, «από την εικόνα στο συναίσθημα και από εκεί στην ιδέα».
Δεύτερη πρωτοτυπία είναι η αντικατάσταση του πρωταγωνιστή από το πλήθος που εισέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Στην ιστορία, πρωταγωνιστές είναι οι ναύτες του Ποτέμκιν που εξεγείρονται για το άθλιο συσσίτιο τους αλλά και για να υποστηρίξουν την επανάσταση των εργατών, που φουντώνει σε όλη την ρωσική αυτοκρατορία. Η εξέγερση μεταφέρεται στην Οδησσό και ο τσαρικός στρατός πνίγει στο αίμα άντρες και γυναικόπαιδα. Η προτελευταία σκηνή της ταινίας, όταν οι λευκοφρουροί και οι Κοζάκοι πυροβολούν στο πλήθος είναι μια από τις καλύτερες σκηνές που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη.

 Δημήτρης Πετιμεζάς

 

About the author

aeginalight

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.