Πριν λίγες ημέρες νοσηλεύτηκα στο Νοσοκομείο Αίγινας “Ο Άγιος Διονύσιος”, με μεγάλη λοίμωξη αναπνευστικού, τέτοια που δεν μπορούσα να ταξιδέψω.
Δεν γνώριζα ΚΑΝΕΝΑΝ. Με “παρέλαβε” η γιατρός κυρία Φανή Αξιώτη. Με έβαλαν σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο με δική του όμως τουαλέτα. Το νοσηλευτικό προσωπικό άρτια εκπαιδευμένο και άριστη συμπεριφορά. Φαγητό καλό. Μπήκα μέσα με κρύα καρδιά και φόβο μπορώ να πω και βγήκα 5 μέρες μετά υγιής και κυρίως ασφαλής. Έτσι για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι δεν είναι η πολυτέλεια που χρειάζεται ένας ασθενής, άλλα οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που τους πλαισιώνει.
Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην αποκατάσταση της υγείας μου και κυρίως την κυρία Αξιώτη.
Επιτρέψτε μου όμως με αυτή τη ευκαιρία να θέσω ένα ζήτημα ελπίζοντας ότι θα διαβαστεί από κάποιον υπεύθυνο του νοσοκομείου. Ο “Άγιος Διονύσιος” λειτουργεί 200 χρόνια. Είναι ένα παλιό κτίριο που στερείται υποδομές απαραίτητες για τον αιώνα που ζούμε. Όπως την έλλειψη τουαλέτας σε κάθε θάλαμο και μεγάλος αριθμός ασθενών στον ίδιο χώρο.
Σίγουρα η ύπαρξη του νοσοκομείου είναι μια μεγάλη ασφάλεια για το νησί και ευτυχώς που υπάρχει. Αναβαθμίζοντας όμως τις υποδομές του αναβαθμίζει και την Αίγινα και δεν θα υποχρεώνει τους κατοίκους της να πηγαίνουν στον Πειραιά και την Αθήνα
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Νίτσα Λουλέ
Δημοσιογράφος
