Η υπόθεση της υδροδότησης του νησιού, γίνεται ολοένα και πιο ακραία και μαζί της γίνεται ολοένα και πιο πιθανό το σενάριο της πτώχευσης του Δήμου Αίγινας (όπως και όλων των άλλων Δήμων της Ελλάδας, εξάλλου). Οι υδρομεταφορείς με ανακοίνωσή τους προειδοποιούν, πως από την ερχόμενη Παρασκευή 14/9 θα σταματήσουν τις πλόες προς το νησί, αφού οι οφειλές του δήμου φτάνουν το 1.500.000€.
Ο Δήμος από την μεριά του, αύριο Τετάρτη 12/9, ημέρα πανελλαδικής απεργίας για όλες τις δημοτικές αρχές της χώρας, συγκαλεί δημοτικό συμβούλιο με βασικό θέμα την σύνταξη όρων διακήρυξης για την διενέργεια ανοικτού διαγωνισμού για την επιλογή αναδόχου για την εκτέλεση του έργου: Μεταφορά Πόσιμου Νερού στη Νήσο Αίγινα στο Βαθύ, στην Κυψέλη, στον Μεσαγρό, την Αίγινα και την Πέρδικα με Υδροφόρα Πλοία για τα έτη 2013-2014.
Προφανώς, η σύγκλιση του συμβουλίου και η ψήφιση των όρων της διακήρυξης, είναι μια τυπική, όσο και υποχρεωτική διαδικασία, η οποία όμως καταντάει με τα δεδομένα όλα στο τραπέζι ένα ανέκδοτο και μισό. Έχουμε και πρόσφατο παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας, την τελευταία έκτακτη συνεδρίαση του σώματος, που είχε θέμα τα σκουπίδια και το νερό: κανείς δεν κατάλαβε για ποιο λόγο πραγματοποιήθηκε, αφού ακόμα και οι σύμβουλοι που την προκάλεσαν, είχαν ως θέση τους την υποβάθμιση του θέματος, παραπέμποντάς το σε μια επιτροπή διερεύνησης (στη λαϊκή γλώσσα τρέχα γύρευε) αντί να το πάρουν στα χέρια τους και να το λύσουν επιτόπου, ως το ανώτατο όργανο αποφάσεων.
Σύσσωμοι οι δημοτικοί σύμβουλοι, συμπεριλαμβανομένου του κ. Δημάρχου, μιλούσαν και μιλούν για ομηρία, για αδυναμία, για ένα σωρό προβλήματα, που κάθε άλλο παρά μας καθησυχάζουν για τη δυνατότητα που έχουν να κόψουν το γόρδιο δεσμό. Οι διαπιστώσεις από μόνες τους δεν δίνουν απαντήσεις, το μόνο που κάνουν είναι να περιγράφουν τις λάθος πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί μέχρι σήμερα στην υπόθεση του νερού, και συνεχίζουν ν’ ακολουθούνται.
Επειδή απλά βαρεθήκαμε να μας εξηγούν οι εκλεγμένοι μας άρχοντες ότι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τα προβλήματα που επέμειναν να επωμιστούν, ευχής έργο θα ήταν να αναλάβουν οι κοινωνικοί φορείς του νησιού. Στο τέλος, θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε και να καταλάβουμε πως η ποιότητα, η ποσότητα και η τιμή του νερού που έχουμε, πρέπει να είναι αυτή που μας αξίζει. Κι ελπίζουμε να μην είναι αυτή που ήδη έχουμε!
