Ο κόσμος της Άννας Γεραλή είναι πλούσιος σε μνήμες κι ανθρώπους και δρώμενα και τέχνη και πολιτισμό. Στους τοίχους του σπιτιού της, δεκάδες τα κάδρα με φωτογραφίες από παραστάσεις, στις οποίες έχει πάρει η ίδια μέρος, παρέα με τα πιο λαμπερά πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου. Ενδεικτικά μόνο, Λαμπέτη, Παπαμιχαήλ, Κωτσόπουλος, Χορν, κάποια από τα μεγαθήρια με τα οποία συνεργάστηκε. Γενικά, είναι μπόλικος άνθρωπος. Έχει χώρο και για τις τριανταφυλλιές της, και για τα μωρά γατάκια της, και το σκυλί, για τον Συράκο πρώτα από όλα, τον άντρα της, για το τσάι ή τον καφέ που μας προσφέρει. Για ματαιότητες μόνο δεν έχει ούτε χώρο, ούτε χρόνο.
Α. L. «Την περασμένη βδομάδα ανακοινώθηκε, περνώντας εντελώς «στα ψιλά», ότι υπεύθυνος στο επόμενο φεστιβάλ θεάτρου θα είναι ο κ. Β. Βασιλάκης. Όπως όλοι ξέρουμε, είναι μια εντελώς προσωπική σας ιδέα και πρωτοβουλία αυτός ο δίχρονος ήδη, κι εξαιρετικά επιτυχής, θεσμός. Για ποιο λόγο δεν αναλάβατε και φέτος τη διοργάνωση;»
Α. Γ. «Μα δεν ειδοποιήθηκα καν για κάτι. Από το διαδίκτυο έμαθα την απόφαση του κ. Τζίτζη, αλλά με κάθε ειλικρίνεια ούτως ή άλλως δε θα μπορούσα να συνεργαστώ πια με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Απλά ανήκουμε σε άλλους πλανήτες. Ούτε καταλαβαίνουν τι κάνω, ούτε καταλαβαίνω πώς λειτουργούν. Έτσι κι αλλιώς, κι ο άντρας μου κι εγώ ήρθαμε να εγκατασταθούμε στο νησί επειδή το αγαπάμε. Δε χρειάζομαι αναγνώριση, ή διαπιστευτήρια, η καριέρα μου μιλάει από μόνη της, κι ό, τι κάνω – κάνουμε – είναι μόνο από αγάπη. Απλά θα ήθελα να σημειώσω ότι το Φεστιβάλ Θεάτρου δεν ήταν μόνο δική μου ιδέα αλλά είχα και την απόλυτη καλλιτεχνική ευθύνη, την επιλογή των θιάσων, τα πάντα, χωρίς καμία απολύτως αμοιβή. Πράγμα που ίσχυε και για όλη την επιτροπή θεάτρου, που βοήθησε – το κατά δύναμη.»
Α. L. «Από πότε κρατάει ο έρωτας με την Αίγινα;»
Α. Γ. «Το σπίτι μας χτίστηκε το 1950. Εδώ γύρω δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα σπίτια, ούτε καν ο παραλιακός δρόμος δεν υπήρχε. Το σπίτι είναι δυο βήματα από τη θάλασσα. Όλα τα καλοκαίρια τα περνούσαμε εδώ μαζί με φίλους. Τον Καπράλο, τον Καλμούχο, το Νεγρεπόντη, τους Χαλκούσηδες, το Μόραλη, το Νικολάου, τον Τσίρκα, που ήταν φίλοι των γονιών μου. Αγάπησα την Αίγινα γιατί εδώ ήρθα σε απόλυτη επικοινωνία με τη φύση. Χώμα, θάλασσα, ζώα, αμπέλια, φιστικιές…»
Α. L. «Πότε ξεκίνησε η προσπάθειά σας να προσφέρετε την θεατρική σας πείρα και διαδρομή στο νησί;»
Α. Γ. «Στην Αίγινα συνεργάστηκα αρχικά με το Μορφωτικό Σύλλογο «Καποδίστρια», το 2005, ανεβάζοντας τα έργα στα οποία κι έπαιξα: «Η πιο δυνατή,» του Στρίνμπεργκ, «Η Ψυχούλα» του Μπρεχτ, «Η Εβραία,» του Μπρεχτ, «Την έχασα,» του Κοκτώ, «Ερωτικά Γράμματα» για το φίλο μου Κώστα Καστανά, και με την ομάδα των ερασιτεχνών ηθοποιών τη «Στέλλα Βιολάντη,» το «Καληνύχτα Μαργαρίτα,» τη Φιλουμένα Μαρτουράνο,» «Στην υγειά σας, κ. Τσέχωφ,» το «Ντα,» πέρσι ανεβάσαμε τη «Δεσποινίδα Τζούλια,» και φέτος, την περίοδο των Χριστουγέννων, τον «Πρίγκιπα της Γομολάστιχας,» της Υβόνης Μεταξάκη.»
Α. L. «Κι από δω και πέρα;»
Α. Γ. «Δημιουργήσαμε ένα σύλλογο, το Σύλλογο Φίλων του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας, κάποιοι άνθρωποι που αγαπάμε το θέατρο και δουλεύουμε εθελοντικά για να το υπηρετήσουμε. Σκοπός μας είναι η συγκέντρωση χρημάτων για τη φροντίδα του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας. Καταρχήν, φτιάξαμε τη θέρμανση, φροντίσαμε το χώρο των καμαρινιών, και θα συνεχίσουμε παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε από άποψη συνεννόησης με τους ανευθυνο-υπεύθυνους.
Κάνουμε πάντα πολύμηνες πρόβες, φροντίζουμε ιδιαίτερα τα σκηνικά και τα κοστούμια, και τους φωτισμούς μας, και δουλεύουμε σοβαρά κι υπεύθυνα χωρίς καμία αμοιβή. Το αντίθετο.»
Α. L. «Υπάρχει κάποιος σταθερός πυρήνας σ’ αυτή την προσπάθεια;»
Α. Γ. «Μόνιμοι συνεργάτες είναι η Περσεφόνη Λαλιώτη, η Στέλλα Πάσχα, η Αλίκη Πέππα, ο Λευτέρης Βατικιώτης, ο Γιάννης Σάντας, και τώρα η Βασιλική Ταντάουι. Ετοιμάζουμε δυο καινούριες παραστάσεις για τον επόμενο χειμώνα. Η ομάδα είναι ανοιχτή σε όποιον συμφωνεί με τον τρόπο της δουλειάς μας.»
Ηθοποιός, έλεγε ο Χορν, σημαίνει φως….
ΤΟΝΙΑ ΖΑΡΑΒΕΛΑ
ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΤΡΑΠΑΛΗ
