Είναι ένας άνθρωπος που δεν απολαμβάνει τυχαία ούτε άδικα την αγάπη και την εκτίμηση όλων στους μικρόκοσμους που αναπτύσσει τις δραστηριότητές του. Αν ψάξετε το βιογραφικό του στη Google θα βρείτε πολλά σημειώματα, ένα από αυτά και το παρακάτω:
Ο ∆ηµήτρης Ποταµιάνος είναι οµότιμος καθηγητής επικοινωνίας του Παντείου Πανεπιστηµίου. Σπούδασε κοινωνικές επιστήµες και ανθρωπολογία στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Ιστορίας του ίδιου πανεπιστηµίου το 1972. Στο ενεργητικό του έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και µακρά εμπειρία σε θέµατα Τουρισμού, ως διευθυντής γραφείων του ΕΟΤ εξωτερικού επί σειρά ετών. Είναι συνεργάτης του µη κερδοσκοπικού οργανισμού CAID, Κοινωνία, Επιστήµη, Τέχνη, ενώ διατέλεσε πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής
του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Επιστημονικών Ταινιών, που διοργανώνει στην Αθήνα ο οργανισμός. Χόµπι του, η γαστρονομία, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται οι εκπομπές του στην ΕΡΤ (1992-1993), σε συνεργασία µε τη Μαλβίνα Κάραλη, καθώς και ο εικονογραφημένος τόμος «Νόστιμες Μέρες – Συνταγές και Ιστορίες».
Αυτό που τα βιογραφικά δε καταγράφουν, ωστόσο, είναι η φωτεινότητα του πνεύματός του, η βαθιά πίστη του Ποταμιάνου στην εξελικτική δυνατότητα του ανθρώπου να βγει από τη σημερινή του κατάσταση, εδραιώνοντας θεσμούς που θα αξιοποιούν “το περίσσιο απόθεμα ευγένειας, το οποίο επίσης κρύβουμε μέσα μας, πέρα από τις δύστροπες, κακόβουλες κι επιθετικές ορμές μας”. Τις σκέψεις αυτές τεκμηριώνει με τον καλύτερο τρόπο στο τελευταίο του βιβλίο, Αλληλέγγυες Μέρες, ένα βιβλίο για το Μαζί, για την Ελευθερία και την Ευθύνη να είμαστε Καλοί.
Έννοιες που αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα όταν τις υπερασπίζεται με την πράξη του όλη του τη ζωή ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος των εκλογών της 18ης Μαΐου. Γιατί ο Ποταμιάνος συγκαταλέγεται στο ψηφοδέλτιο της παράταξης Αίγινα Κοινωνία Πολιτών, με επικεφαλής τον Αντώνη Ντελή ως υποψήφιο δήμαρχο. Κι αυτό δε μπορεί παρά να αποτελεί χαρούμενη είδηση, και για τον συνδυασμό του κ. Ντελή, αλλά και για το επίπεδο του προεκλογικού μας στίβου γενικά. Η πρώτη ερώτηση στον εκλεκτό συνομιλητή, είναι: γιατί με την Κοινωνία Πολιτών, κι όχι με μια άλλη ενδεχομένως παράταξη.
Δ. Ποταμιάνος: “Στις προηγούμενες εκλογές είχα κατέβει με την Κίνηση Ευθύνης, του κ. Παναγιώτη Κουκούλη, τον οποίο εκτιμώ πολύ. Πιστεύω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά, με αφοσίωση κι αυτοθυσίες, αλλά υπήρξαν και δυο πράγματα που με στεναχώρησαν και μ’ εξέπληξαν. Το ένα ήταν το ζήτημα του κυματοθραύστη, στο οποίο τόσο επέμεινε, και το άλλο ο τρόπος που χειρίστηκε η τότε δημοτική αρχή το μέτωπο της παραλίας. Δε θέλω κατά κανένα τρόπο να παρεξηγηθώ, επιμένω ότι εκτιμώ τον κ. Κουκούλη και το συνολικό του έργο, αλλά όταν μου έγινε η πρόταση από την Κοινωνία Πολιτών δέχτηκα γιατί αισθανόμουν πολύ κοντά στα θετικά της, όπως εγώ τα έβλεπα.”
Β.Τ.: “Τα οποία ήταν ποια, για σας;”
Δ. Ποταμιάνος: “Κατά κάποιο τρόπο, η Κοινωνία Πολιτών ερχόταν, για μένα, ως συνέχεια μιας υπόσχεσης που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προπερσινές εκλογές, όταν ήρθε ξαφνικά δεύτερο κόμμα με μια τρομακτική αύξηση των ποσοστών του, συγκεντρώνοντας πολύ κόσμο κι από τις τότε εν ενεργεία πλατείες. Κι αυτό το λέω παρότι στην παράταξη δεν έχει δοθεί έμφαση στη σχέση της με το ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα λειτουργεί ως ένα ευρύτερο μέτωπο στο χώρο της αριστεράς, με έμφαση στην ενωτική προοπτική.”
Β.Τ.: “Που σημαίνει ότι, για σας πάντα, η λύση βρίσκεται στο χώρο της αριστεράς;”
Δ. Ποταμιάνος: “Θα αναφερθώ σ’ ένα περίπου χιουμοριστικό κειμενάκι που έγραψα τελευταία, με τίτλο – Όσο δεξιότερα, τόσο καλύτερα. Αναφέρεται στις λειτουργίες του εγκεφάλου, όπου το αριστερό τμήμα του έχει να κάνει με τη λογική, με τα βήματα επί σειρά, τις υπολογιστικές/αναλυτικές ικανότητες, και καθρεφτίζει τους τεχνοκράτες, ή κατ’ επάγγελμα πολιτικούς, ενώ το δεξί τις ενστικτώδεις, διαισθητικές αντιδράσεις, τη μη γραμμική, ή μάλλον καλύτερα ολιστική σκέψη. Τη σκέψη που παίρνει υπόψη της όλα τα δεδομένα, όχι μόνο τους αριθμούς, αλλά κυρίως την ευημερία των ανθρώπων. Στους Συριζαίους το έχω δει αυτό. Τους βλέπω στις φωτογραφίες των εφημερίδων, στο γυαλί, κι είναι γλυκοαίματοι άνθρωποι, μια υπόσχεση να δούμε την άθλια, εξαθλιωμένη αυτή τη στιγμή χώρα μας όχι με λογιστικές λύσεις, αλλά στο σύνολό της, σαν μια πραγματικότητα που πάσχει, κι ο καθένας θα κάνει ό,τι μπορεί γι αυτήν. Δε λέω ότι είναι ιδανικά τα πράγματα και σ’ αυτό τον χώρο, υπάρχει το παράπονο ότι το κόμμα δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα της βάσης του όταν πήγε από το 5% στο 25%, που είναι αναμενόμενο σ’ ένα βαθμό. Υπάρχουν κι εκεί συγκρούσεις, τσακωμοί, πάντως για μένα η λύση είναι ν’ ακούσουν τη βάση, την πλατφόρμα που έχτισε αυτή τη δύναμη.”
Β.Τ.: “Σ’ αυτή τη βάση υπάρχουν, ωστόσο, σύμφωνα με τα μίντια, φωνές που μιλούν για επιστροφή στη δραχμή – συμπαρατάσσεστε μαζί τους;”
Δ. Ποταμιάνος: “Καθόλου, θεωρώ την παραμονή στην ευρωζώνη 1η προτεραιότητα, και δεν είναι μηχανικό το ζήτημα, είναι καθαρά πολιτικό. Τελευταία, με το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα, ακούστηκαν φωνές να μιλούν για ηρωική έξοδο, και Μεσσολογγίτες, και “τέρμα η νηστεία”. Ωστόσο, το σημερινό τέλμα δε σημαίνει καθόλου ανάκαμψη.”
Β.Τ.: “Πού βρίσκεται για σας η λύση της επόμενης μέρας;”
Δ. Ποταμιάνος: “Πρώτιστα, στα δίκτυα στα οποία συγκεντρώνονται οι νεολαίοι. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, αλλά θα αναφέρω ένα που μού έρχεται πρόχειρο – το Cookisto, μια συνεταιριστική επιχείριση που στην ουσία σημαίνει μαγειρεύω και μοιράζω, με στοιχειώδη αμοιβή, ή ανταλλαγή. Κι είναι, επαναλαμβάνω, ένα από τα μύρια που συμβαίνουν από νέους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα η μόνη λύση: να μην είναι πια αυτοσκοπός το κέρδος. Αν θέλουμε να χτίσουμε μια άλλη κοινωνία, που να μη βρεθεί ξανά στα ίδια αδιέξοδα. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω, ότι προσωπικά με στεναχώρησε που άκουσα πως ατόνησε το Aegina Rising. Κρίμα, γιατί ήταν κι αυτοί νέοι άνθρωποι, με ωραίες ιδέες, και κάνανε πέρυσι σπουδαία δουλειά.”
Β.Τ.: “Για να επιστρέψουμε στα εκλογικά μας, τι πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει ως παράταξη η Κοινωνία Πολιτών για την Αίγινα, και τι εσείς προσωπικά, αν εκλεγείτε και σας ανατεθεί κάποιος ρόλος;”
Δ. Ποταμιάνος: “Για την Κοινωνία Πολιτών ένα που έχω να πω είναι ότι τηρήθηκαν οι διαδικασίες, έγιναν πράγματι εντατικές συζητήσεις, και για τη φυσιογνωμία μας, και για τις κινήσεις, και για τον επικεφαλής. Όσο για τον Αντώνη Ντελή, είναι ένας πολύ πράος άνθρωπος, που μπορεί να δει τα πράγματα “δεξιότερα”, με την έννοια που αναφέραμε παραπάνω, πιο συνολικά, παίρνοντας υπόψη παραμέτρους που για άλλους συνδυασμούς δεν έχουν τόση σημασία. Διαφορετικά θα δει η Κοινωνία Πολιτών το ζήτημα του νερού, της υγείας, της παιδείας, της συγκοινωνίας, και διαφορετικά οι υπόλοιπες παρατάξεις. Όσο για μένα προσωπικά, αν είχα τη θεσμική δυνατότητα θα έβαζα προτεραιότητα να τονωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα του νησιού, με βάση την παραγωγή του. Φυσικά μιλάμε και για το φιστίκι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό: είναι γενικότερα η γεωργία, η κτηνοτροφία, τα κοτέτσια. Να με πάρει ο διάολος, οι Κρητικοί εξημερώνουν τα σταμναγκάθια κι έχει γίνει το σώσε σε όλα τα μανάβικα. Σούπερ μάρκετ, όπου θες τα βρίσκεις. Γιατί δε μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με τα αλιβάρβαρα; (τα καλακάρβουνα όπως τα λεν.) Πουθενά δεν έχω δοκιμάσει ωραιότερες πατάτες από της Αίγινας, να φτιάξουμε ευγενείς αγροτικές καλλιέργειες. Πρότυπα κοτέτσια, (φάρμες ελεύθερης βοσκής), με πάπιες, φραγκόκοτες. Βέβαια, όλ’ αυτά προϋποθέτουν να λύσουμε το πρόβλημα του νερού, που έχει μπει, όμως, σ’ ένα δρόμο πια.
Εξίσου σημαντικό είναι να λειτουργεί το νησί όλο το χρόνο ως τουριστικός προορισμός. Δε νοείται να κλείνουν το χειμώνα τα μισά και παραπάνω ξενοδοχεία. Ακόμα, να επιστρέψουμε στη φυσιογνωμία του 1ου Φεστιβάλ Φιστικιού, η διαδρομή των καλλιτεχνών μέσα στα στενά και τα μαγαζιά της πόλης ήταν μια καταπληκτική πρωτοτυπία, κι ωστόσο καταργήθηκε. Το υπέροχο φεστιβάλ μουσικής, θα μπορούσε να προεκτείνεται και μέσα στις μέρες του φεστιβάλ. Όσο για τον θρησκευτικό τουρισμό, δεν έχω καμιά αντίρρηση, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τον περιορίζουμε στον αμφιλεγόμενης αισθητικής ναό του Αγ. Νεκταρίου, όταν δίπλα υπάρχει η Παλιά Χώρα με όλους τους θησαυρούς της. Εκεί αν κάναμε μια γιορτή την εποχή που ανθίζουν οι μυγδαλιές, όπως γιορτάζουν οι Γιαπωνέζοι την ανθισμένη κερασιά, θα συνέρρεε πλήθος επισκεπτών.”
Η κουβέντα θα μπορούσε να μην τελειώσει ποτέ. Αγαπάει τόσο το νησί, το θαλασσινό του πάρκο, όπως το λέει, έχει τόσες και τόσο πρωτότυπες ιδέες να προτείνει, εφαρμόσιμες όλες, για την επόμενη μέρα…
Κλείνει με μια ευχή:
“Εύχομαι στο 2ο γύρο, αν υπάρξει 2ος γύρος, οι Αιγινήτες να βάλουν τον πήχη ψηλά.”
Βικτώρια Τράπαλη
φωτο Νέλλη Πετροπούλου
