Της Λίνας Μπόγρη- Πετρίτου
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μια επέτειος- σύμβολο των αγώνων, των θυσιών αλλά και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου. Αφορμή για τούτη την Ημέρα Μνήμης, στάθηκε η μεγάλη διαδήλωση-απεργία υφαντριών και ραφτρών της Νέας Υόρκης, στις 8 του Μάρτη 1857, που ζητούσαν «ίση αμοιβή σε ίση εργασία» και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Στα 1908, 15000 γυναίκες, παρέλασαν μέσα από τη Νέα Υόρκη, ζητώντας επίσης να μην απασχολούνται παιδιά ως εργάτες, καταπολέμηση των διακρίσεων, λιγότερες εργατοώρες, (12 ώρες αντί των 16), δικαίωμα ψήφου κ.ά. Σύνθημά τους το «Bread and Roses», δηλαδή «Ψωμί και Τριαντάφυλλα». Με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια, και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Στα 1910, η σοσιαλίστρια Κλάρα Ζέτκιν, (διεθνής αγωνιστική φυσιογνωσία του εργατικού και γυναικείου κινήματος), στην Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη, στην Κοπεγχάγη, πρότεινε η 8η του Μάρτη να ορισθεί ως «Παγκόσμια Ημέρα».
Η πρόταση έγινε δεκτή και από τις 17 χώρες που συμμετείχαν. Τέλος, στα 1977, ο Ο.Η.Ε., όρισε την 8η του Μάρτη, ως «Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη».Αυτό το παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα. Αναβαθμίστηκε η θέση της γυναίκας στην Ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον θεσμικά, το 1952 με το νόμο 2159, όπου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα.
Ημέρα της γυναικείας ανθρώπινης ύπαρξης, η σημερινή, που παλεύει για μια ζωή γεμάτη και σωστή.
Της Γυναίκας, που διεκδικεί όσα η ζωή της στέρησε ως τώρα.
Της Γυναίκας, που ονειρεύεται, ελπίζει κι ερωτεύεται.
Της Γυναίκας μητέρας.
Μια Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη σε κείνες τις Γυναίκες, που αγωνίστηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα το δικαίωμα του να είσαι Γυναίκα, και να διεκδικούμε με σθένος –ακόμα– το άλλο «μισό του ουρανού»!
