Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που νιώθουν αγάπη αλλά και τα ζώα. Αυτό το είδα και το ένιωσα.
Χθες που πήγαινα στο σχολείο μαζί με τον ξάδερφό μου, είδαμε ένα αδέσποτο σκυλί. Παρά λίγο θα το πατούσε ένα αυτοκίνητο. Το πλησιάσαμε και το βάλαμε στη μέση. Δε φοβήθηκε ούτε μας όρμησε. Κατέβασα από τον ώμο μου την τσάντα. Έβγαλα το μισό μου τοστ, που μου το έκανε η μαμά μου, και του το έδωσα. Το ίδιο έκανε και ο ξάδερφός μου. Τα έφαγε όλα πολύ γρήγορα.
Μετά συνεχίσαμε το δρόμο για το σχολείο. Αλλά δεν πηγαίναμε μόνοι μας. Το σκυλί μας ακολουθούσε. Ίσως ένιωσε τη φιλία μας απέναντί του. Όταν φτάσαμε στο σχολείο, το σκυλί έμεινε έξω από την αυλή. Δε φοβήθηκε τα άλλα παιδιά που έτρεχαν μέσα στην αυλή. Αλλά ευτυχώς δεν το πείραξε κανένας. Μετά από λίγο γάβγισε μια φορά δυνατά σα να μας αποχαιρετούσε.
Ποιος ξέρει ποια θα είναι η τύχη του; Ίσως το μαζέψει κανένας φιλόζωος, κυρία ή κύριος. Αλλά μπορεί να πεθάνει και από την πείνα.
από τη μαθήτρια Φωτίου Χριστίνα Ε΄τάξη Δημοτικού
πηγή: dim-rizou.pel.sch.gr
