FEATURED ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Πώς ξεκίνησε η τουριστική ανάπτυξη στην Αγία Μαρίνα …

Written by aeginalight

Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ, “Ο πατέρας της πενικιλίνης”, είχε έρθει με σκάφος που προσάραξε στη περιοχή Βλυχάδα

(…..σύμφωνα με τα λεγόμενα του θείου Δημήτρη Γαλάρη “Μορφονιού”….)

Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ, “Ο πατέρας της πενικιλίνης”, είχε έρθει με σκάφος που άραξε στη περιοχή Βλυχάδα της Αγίας Μαρίνας, όπου κατέβηκαν οι τουρίστες για να απολαύσουν το μπάνιο τους. Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ ξέφυγε από τη παρέα του, ακολούθησε ένα μονοπάτι γεμάτο από πέτρες και ασπαλάθους κι έφτασε στη παραλία της Αγίας Μαρίνας. Εκεί συνάντησε τυχαία τον θείο Δημήτρη Γαλάρη “Μορφονιό”. Προσπάθησαν να συνομιλήσουν αλλά δεν μπορούσαν να συνενοηθούν γιατί δεν γνώριζαν Αγγλικά ο νεαρός, ούτε Ελληνικά ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ο νεαρός Δημήτρης Γαλάρης φώναξε τον πατέρα του Νίκο Γαλάρη “Μορφονιό”, από το παλιό ταβερνάκι του, κι όταν βρήκε εκείνος φτάνοντας έναν άνθρωπο με γρατσουνισμένα πόδια απο τους ασπαλάθους, τον προσκάλεσε στο τραπέζι τους όπου τρώγανε για μεσημέρι να πιεί ένα ποτήρι κρασί. Η γιαγιά Ανθή Γαλάρη “Μορφονίνα” τηγάνιζε μικρό ψαράκι το λεγόμενο παπαλίνα και προσέφερε από τούτο στον Φλέμινγκ. Τον κέρασαν κρασί από το βαρέλι. Το κρασί ήταν καλό, η παρέα καλή και η μέρα έφτασε στο τελείωμά της. 

Το σκάφος άρχισε να σφυράει ώστε να μαζέψει το κόσμο να επιστρέψουν στο λιμάνι του Πειραιά. Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ δεν το άκουσε μέχρι που νύχτωσε και τότε κατάλαβε τι είχε συμβεί, δηλαδή ότι είχε μείνει σε μια ξένη παραλία χωρίς χρήματα και ρούχα, φορώντας μόνο το μαγιό του. Τρέχει, λοιπόν, ο παππούς μας, γιατί γι’ αυτόν πρόκειται, και τον βάζει σε ένα από τα πρώτα τρία ημιτελή δωμάτια, που είχαν οικοδομηθεί στην Αγία Μαρίνα προς ενοικίαση, για να περάσει τη νύχτα του. Τα στρώματα ήταν γεμισμένα με φύκια από τη θάλασσα, όπως επίσης τα μαξιλάρια. Για σκεπή είχε κλαριά από πεύκα και για πόρτα είχαν κουρελούδες. 

Το επόμενο πρωί ο παππούς προσπαθούσε να τον ρωτήσει από πού ήρθε, καταλήγοντας με τα πολλά στο συμπέρασμα ότι ερχόταν απο το ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία” της Αθήνας. Τον έντυσε τότε με παντελόνι και πουκάμισο που χρησιμοποιούσε στο μάζεμα του ρετσινιού, τον ανέβασε σε ένα γάιδαρο και σιγά-σιγά πήραν το δρόμο για το λιμάνι της Αίγινας. Του έβγαλε το εισιτήριο και τον έβαλε στο καράβι ώστε να φθάσει στο Περαιά. Φθάνοντας στη βάση του ο Φλέμινγκ, τον περίμεναν οι δημοσιογράφοι που έψαχναν αγωνιωδώς να τον βρουν, και τον ρώτησαν πού είχε χαθεί. Εκείνος απάντησε πως ήταν σε μια πολύ όμορφη παραλία με φιλόξενους άνθρωπους κι είχε περάσει τη νύχτα του ξαπλωμένος σε ένα στρώμα που μύριζε θάλασσα. Μετά απο αυτά τα θετικά σχόλια του Φλέμινγκ, που γράφτηκαν στο τύπο της εποχής, ενδιαφέρθηκε για την Αγία Μαρίνα, η “Βασιλική Πρόνοια” κι έσπευσε να επιπλώσει αυτά τα δωμάτια ώστε να είναι κατάλληλα για να υποδεχτούν τους πρώτους παραθεριστές. Αυτός ο οργανισμός διαφήμισε την Αγία Μαρίνα σαν ένα οικογενειακό προορισμό για το Σαββατοκύριακο στις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής.

Αγία Μαρίνα Αίγινας
1966 – από αρχείο Νίκου Γαλάρη

 

Φθάνοντας στη δεκαετία του ’60 στην Αγία Μαρίνα έρχονταν πέντε τουριστικά πλοία, τρία το πρωί και δύο το απόγευμα. Επειδή το λιμάνι ήταν μικρό, αγκυροβολούσαν βαθιά στον όρμο μεταφέροντας, τους τουρίστες στο λιμάνι της Αγίας Μαρίνας με λάτζες. Έπειτα τους μετέφεραν με γαϊδουράκια στο Ναό της Αφαίας για να δούν τους Αρχαιολογικούς χώρους και όταν ολοκληρωνόταν η ξενάγηση επέστρεφαν πίσω στην Αγία Μαρίνα. 

Βέβαια είχαν λίγο χρόνο για να πιούν ένα καφέ ή μία μπύρα όπως και να επισκεφθούν τα μαγαζιά με σουβενίρ για κάποιο αναμνηστικό δώρο. Μετά οι λάτζες τους ανέβαζαν στο κρουαζιερόπλοιο για τα επόμενα νησιά Πόρο και Ύδρα όπου μετά το τέλος της κρουαζιέρας τους επέστρεφαν στο Πειραιά. Από τους τουρίστες που κατέφθαναν στην Αγία Μαρίνα έγινε διαφήμιση και ξεκίνησε η τουριστική ανάπτυξη.


Νεκταρία Καλτσογιάννη 

 

 

Kεντρική φωτό: από αρχείο Σπύρου Γαλάρη

About the author

aeginalight

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.