γράφει ο Γιάννης Δελής
Αστράφτουν και βροντούν τα μουμουε για την Αίγινα. Όχι τώρα. Από τον Γενάρη και μετά. Το νησί της κυβέρνησης, τα μαγαζιά που συχνάζουν οι Υπουργοί, η βίλα του Βαρουφάκη και άλλα πιπεράτα. Αλλά η έκθεση στη δημοσιότητα είναι σαν την ηλιοθεραπεία. Στην αρχή ομορφαίνει και κάνει καλό. Μα η κατάχρηση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.
Έτσι, λοιπόν, ήρθε και η ώρα του εγκαύματος. Τις τελευταίες μέρες, μιας και το λήμμα Αίγινα «πουλάει», στρατιές «δημοσιογράφων» βάλουν κατά ριπάς εναντίον της Μυκόνου του Σαρωνικού. Πρόθυμα αυτιά κουνούν το κεφάλι τους με απογοήτευση και η κοινή γνώμη χτίζει πάνω στη λάσπη με προθυμία.
Τα κανάλια φτιάχνουν πρώτα τον τίτλο και οι υπάλληλοι τους, με τη βοήθεια της μονταζιέρας, που θα έλεγε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επιβεβαιώνουν πάση θυσία αυτόν.
Αυτοεκπληρούμενος χρησμός, όπως λέει και ο κύριος Βαρουφάκης.
Σε ρεπορτάζ οχτώ ωρών πετυχαίνουν κανα- δυο λαβράκια και προβάλουν αυτά που πουλάνε.
« Όργιο φοροδιαφυγής στο νησί των Υπουργών».
Ουάου……
Άλλοι πιο ευφάνταστοι αποδίδουν και νέες αρμοδιότητες στο ΣΔΟΕ και ανακαλύπτουν μετακινήσεις τραπεζοκαθισμάτων κατά την εδώ παρουσία του. Και κλείνουν με το προκλητικό «αυτά που γίνονται στην Αίγινα, δε γίνονται ούτε στη Ζιμπάμπουε».
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στη Ζιμπάμπουε.
Αλλά από τα συμφραζόμενα φαντάζομαι πως η κατά τα άλλα συμπαθής Αφρικανική χώρα θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά……
Φαντάζομαι, πχ., πως δε θα τρέχει νερό από τις βρύσες της σε άτακτα χρονικά διαστήματα. Νερό μη πόσιμο. Νερό πανάκριβο (πέντε με δέκα φορές πιο ακριβό από το πόσιμο νερό της Αθήνας). Φαντάζομαι, ακόμη, πως μια μέση Ζιμπαμπουανή οικογένεια δε θα επιβαρύνεται τουλάχιστον με 1000 ευρώ ετησίως για να έχει πόσιμο νερό αγοράζοντας μπουκαλάκια καθημερινά.
Φαντάζομαι πως όταν αρρωσταίνεις δε θα σε βάζουν σε ένα φορείο και θα σε πηγαίνουν με κάποια πιρόγα στην κοντινή μεγαλούπολη.
Φαντάζομαι πως δε θα έχει ακόμη και σήμερα σχολεία διθέσια. Φαντάζομαι, ακόμη, πως δε θα έχει γυμνάσια με ελλείψεις καθηγητών για μήνες ολόκληρους.
Φαντάζομαι πως δε θα έχει χωριά χωρίς καμία απολύτως σύνδεση με συγκοινωνία με το κέντρο.
Φαντάζομαι πως δε θα έχει ανεργία τους χειμερινούς μήνες κοντά στο 60%.
Φαντάζομαι πως θα έχει σύστημα κεντρικής αποχέτευσης.
Φαντάζομαι η εκεί ΔΕΗ δε θα κόβει το ρεύμα όποτε κάτσει χωρίς να απολογηθεί σε κανένα και θα έχει μια σταθερή τάση και όχι κάτι μεταξύ 150-280, ώστε να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή οι ηλεκτρικές συσκευές με καταστροφή .
Φαντάζομαι πως θα έχει λιμάνι ασφαλές, δρόμους κανονικούς χωρίς λακούβες Καιάδες, οι οποίοι και δε θα γίνονται Βενετσιάνικα κανάλια σε κάθε νεροποντή.
Γιατί αν όλα αυτά που περιγράφω δεν τα έχει η φίλη Ζιμπάμπουε, τότε πράγματι. Αυτά που συμβαίνουν στη Αίγινα δε συμβαίνουν εκεί.
Αλλά φαντάζομαι, από την αποστροφή του δημοσιογράφου (όλο και κάτι περισσότερο θα ξέρει) πως η χώρα παράδειγμα θα έχει τουλάχιστον συναδέλφους του ενημερωμένους. Πως θα έχει τηλεοπτικούς σταθμούς που θα καταγγέλλουν μεν τη φοροδιαφυγή, αλλά οι ίδιοι δε θα χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια. Ούτε θα στηρίζουν την ύπαρξη και την επιβίωση τους στη συνδιαλλαγή και στην προστασία συγκεκριμένων συμφερόντων.
Πως θα έχουν άλλη ηθική και δε θα ακολουθούν τη οδό της κομποστοποίησης και της αγελοποίησης των πάντων στο βωμό της τηλεθέασης.
Πως θα έχουν τηλεοράσεις που δε θα παίζουν άχαρα και στρεβλά το ρόλο του συγχωρεμένου Αρτέμη Μάτσα στις ταινίες του Τζαίημς Πάρις, αλλά θα προβάλουν τα πραγματικά προβλήματα κάθε τόπου. Πουλάνε, δεν πουλάνε.
Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, πράγματι, το ξαναλέμε, όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα – και όχι μόνο στην μικρή μας Αίγινα – δε συμβαίνουν ούτε στη Ζιμπάμπουε……
Κι ίσως οι τελευταίοι που φταίνε είναι ακριβώς αυτοί που με τόση ευκολία στοχοποιούνται με το τεκμήριο του εν δυνάμει απατεώνα, όπως συνέβη στον καθένα από μας τις τελευταίες μέρες.
Τέλος, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι, όσο θεωρείται ακόμη αυτονόητη και εύπεπτη η κάθε λογής βαρβαρότητα, πως η διαπόμπευση και ο προαυλισμός του οποιουδήποτε «εύκολου» στόχου δεν υπήρξε ποτέ ούτε έντιμος, ούτε ηθικός. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια ακραία δύσκολη κατάσταση, κι ο κανιβαλισμός – εγγυημένα – αποτελεί την χειρότερη δυνατή επιλογή.
Υ.Γ. Στους ταραγμένους και πυκνούς καιρούς πάντα υπάρχουν καθικάκια, πιο καθικάκια από άλλα καθικάκια, για να μπορούν να εμφανίζονται και τα καθικάκια δεοντολόγοι (εμού συμπεριλαμβανομένου)…..
