Το πλήθος των συμπολιτών μας που συνέρρευσε στην παρουσίαση του βιβλίου της Αντζης Ζησιμάτου – Δρούλια, στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας το βραδάκι του Σαββάτου, έφυγε ”γεμάτο” εικόνες ,ακούσματα και γεύσεις, από την άλλη, την ορεινή Αίγινα, του Ανιτσαίου, της Παχιοράχης και του Ελλάνιου Όρους, όπου ο Αιακός προσευχήθηκε και άνοιξαν οι κρουνοί του Δία στην διψασμένη γη, απ’ το Σφεντούρι ως τις Πόρτες και τους Πενήντα..Όπως άνοιξαν και το Σαββατόβραδο, καπάκι στο υπέροχο βιολί της εγγονής του Άπορου…
Και ο Άπορος, όπως και πολλοί άλλοι ομότεχνοι του καλλιτέχνες του παλιού καλού καιρού εμπεριέχονται σ’ άυτό το πρωτότυπο βιβλίο Τοπικής Ιστορίας, όπου ξεχασμένες συνταγές,παλαϊκά έθιμα του Τρύγου, της Αποκριάς, των Φώτων και των άλλων εορτών απονοσταλγούνται μαζί με φιγούρες προγόνων των σύγχρονων Αιγινητών, που βλέπουν με καμάρι να παρελαύνουν από τις σελιδες του βιβλίου οι παππούδες τους, που ήξεραν να καλλιεργούν τα αμπέλια της άλλοτε Οινώνης, να ετοιμάζουν μουσταλευριά, να φτιάχνουν ξυλοκάρβουνα αλλά και να σκιάζονται από νεράϊδες, ξωτικά και ” Μεσημεράδες”.
Αξίζει λοιπόν το εξαίρετο αυτό πόνημα της κ. Αντζης να αποτελέσει εγχειρίδιο διδασκαλίας όχι μόνο για τα ιστορικά στοιχεία πατριδογνωσίας αλλά και για το γλωσσικό πλούτο φυτών, επαγγελμάτων, εθίμων και τοπωνυμίων.
Δικαιολογημένα λοιπόν σημείωνε μια ξένη ερευνήτρια ότι ”μια πόλη ,ένας τόπος δεν είναι μόνο ένα σημείο μέσα στο χώρο,αλλά και ένα δράμα μέσα στο χρόνο”.
Καλοτάξιδο!
Κομνηνός Αργυρέλλης
