Τελευταία έχουμε δει πολλά δέντρα της πόλης της Αίγινας να περνούν στο παρελθόν με την συγκατάθεση ή απόφαση της δημοτικής μας αρχής, που επιμένει να πληγώνει τα δέντρα αδιαφορώντας για την εγγενή τους αξία.
Αυτές τις μέρες θα αποχαιρετήσουμε το οπωροφόρο δέντρο γκρέιπφρουτ ηλικίας 30 ετών, της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αίγινας στον χώρο του Κυβερνείου. Το δέντρο θα μεταφυτευτεί, αλλά με πόσες πιθανότητες επιτυχίας; Ελάχιστες έως μηδαμινές.
Αυτές τις μέρες θα αποχαιρετήσουμε το οπωροφόρο δέντρο γκρέιπφρουτ ηλικίας 30 ετών, της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αίγινας στον χώρο του Κυβερνείου. Το δέντρο θα μεταφυτευτεί, αλλά με πόσες πιθανότητες επιτυχίας; Ελάχιστες έως μηδαμινές.
Το Εφορευτικό Συμβούλιο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αίγινας σε επιστολή του προς το aeginaportal δηλώνει:
…”Η μεταφορά του δένδρου είναι αδήριτη ανάγκη προκειμένου να ολοκληρωθούν- επιτέλους-τα έργα στο Κυβερνείο. Στη θέση του θα τοποθετηθεί όχι κοντέινερ αλλά ελαφρά ξύλινη προκατασκευή, προδιαγραφών σχολικής αίθουσας, που το Υπουργείο Παιδείας έχει προμηθευτεί μετά από διαγωνισμό, για τη μεταφορά των υπολογιστών της Βιβλιοθήκης.”
…”Η μεταφορά του δένδρου είναι αδήριτη ανάγκη προκειμένου να ολοκληρωθούν- επιτέλους-τα έργα στο Κυβερνείο. Στη θέση του θα τοποθετηθεί όχι κοντέινερ αλλά ελαφρά ξύλινη προκατασκευή, προδιαγραφών σχολικής αίθουσας, που το Υπουργείο Παιδείας έχει προμηθευτεί μετά από διαγωνισμό, για τη μεταφορά των υπολογιστών της Βιβλιοθήκης.”
Μέσα στην πόλη της Αίγινας που τα αδόμητα οικόπεδα είναι μετρημένα στα δάχτυλα και η δόμηση τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται περισσότερο σε διαμερίσματα και όχι σε μονοκατοικίες, εμείς επιμένουμε να λιγοστεύουμε τα δέντρα μας, λες και βιαζόμαστε για την πλήρη τσιμεντοποίηση της γραφικής πόλης μας.
Μια ξύλινη κατασκευή λοιπόν θα αντικαταστήσει το 30χρονο δέντρο. Πρακτικά, η κατασκευή χρειάζεται τον κορμό του για να κατασκευαστεί, αλλά εμείς χρειαζόμαστε τις ρίζες του και το φύλλωμα του όσο χρειαζόμαστε τη γη και τον αέρα που αναπνέουμε. Το μάθαμε στο σχολείο, το φωνάζουν περιβαλλοντικές οργανώσεις, ο σεβασμός στη φύση είναι ανταποδοτικός, ό,τι δώσουμε θα πάρουμε στο μέλλον.
Απέναντι ακριβώς είναι το σχολείο, αυτό θέλουμε να μάθουν τα παιδιά; αυτό θέλουμε να δουν;
Συζητώντας με πολλούς φίλους, θα θέλαμε μέσα από το Aegina Light να κάνουμε έκκληση στους δασκάλους του απέναντι σχολείου, ιδιαίτερα σε εκείνους που ασχολούνται με τα κοινά – στον Αντώνη Ντελή που είναι δημοτικός σύμβουλος και στον Χρήστο Ρέππα πρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νήσων Αργοσαρωνικού- να δούμε τους μικρούς μαθητές τους, πιασμένους χέρι-χέρι, να κάνουν έναν κύκλο προστασίας γύρω από το δέντρο και όχι να χειροκροτήσουν τον ξεριζωμό του.Το ιστορικό αρχείο της Βιβλιοθήκης είναι ένας θησαυρός που έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, για τον πολιτισμό μας, τον οποίο εμείς με τις παρεμβατικές μας δραστηριότητες διαμορφώνουμε.
Η απαραίτητη ξύλινη κατασκευή μπορεί να βρει το χώρο της χωρίς να “σκοτώσει”, χώρος υπάρχει, αν θέλουμε κι αν το βλέπουμε.
Συζητώντας με πολλούς φίλους, θα θέλαμε μέσα από το Aegina Light να κάνουμε έκκληση στους δασκάλους του απέναντι σχολείου, ιδιαίτερα σε εκείνους που ασχολούνται με τα κοινά – στον Αντώνη Ντελή που είναι δημοτικός σύμβουλος και στον Χρήστο Ρέππα πρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νήσων Αργοσαρωνικού- να δούμε τους μικρούς μαθητές τους, πιασμένους χέρι-χέρι, να κάνουν έναν κύκλο προστασίας γύρω από το δέντρο και όχι να χειροκροτήσουν τον ξεριζωμό του.Το ιστορικό αρχείο της Βιβλιοθήκης είναι ένας θησαυρός που έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, για τον πολιτισμό μας, τον οποίο εμείς με τις παρεμβατικές μας δραστηριότητες διαμορφώνουμε.
Η απαραίτητη ξύλινη κατασκευή μπορεί να βρει το χώρο της χωρίς να “σκοτώσει”, χώρος υπάρχει, αν θέλουμε κι αν το βλέπουμε.
Νέλλη Πετροπούλου
φωτο: Γιώργος Μουρατίδης
