.
του Παντελή Γιαννούλη
Η κριτική είναι εύκολη και γι αυτό κάποιες φορές άδικη.
Τις τελευταίες μέρες, το Εφορευτικό Συμβούλιο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Αίγινας έχει δεχτεί αρκετά κριτικά σχόλια για την απόφασή του να επιτρέψει την τοποθέτηση λυόμενης κατασκευής στη θέση ενός πανέμορφου δέντρου γρέιπφρουτ στον κήπο του, με το επιχείρημα ότι οι μηχανικοί του Υπουργείου έχουν εξετάσει όλες τις εναλλακτικές λύσεις, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και δε μπορεί να γίνει τίποτα άλλο από τη μεταφορά (και πιθανότατα καταδίκη) του δέντρου ώστε να ολοκληρωθούν τα έργα για την παράδοση του Κυβερνείου.
Η οδυνηρή για πολλούς εμπειρία του τρόπου αποκατάστασης (για κάποιους από εμάς τσιμεντώματος) αυτού του σημαντικού για όλη την Ελλάδα Καποδιστριακού κτιρίου αλλά και μια έμφυτη δυσπιστία σε αυθεντίες και λύσεις τύπου ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), με παρότρυναν να δω από κοντά το χώρο μπας και προκύψει κάποια άλλη ιδέα που ίσως να έχει ξεφύγει από τους μηχανικούς.
Από αυτό το σύντομο πέρασμα προέκυψαν τρείς διαφορετικές λύσεις, που δε γνωρίζω αν έχουν εξεταστεί, και γι αυτό θέλω να τις θέσω σε δημόσια συζήτηση.
Η μία λύση είναι η τοποθέτηση του λυόμενου στη θέση με αριθμό 1 της φωτογραφίας από το google earth. Στο σημείο αυτό βρίσκεται ικόπεδο ιδιοκτησίας Πετρίτη, που εφάπτεται στο πίσω μέρος της βιβλιοθήκης και χωράει ανετότατα τη λυόμενη κατασκευή διαστάσεων 4,20 επί 6 μέτρων που έχει αγοραστεί για το σκοπό της στέγασης μέρους της βιβλιοθήκης που πρέπει να μεταφερθεί ώστε να φτιαχτεί το μηχανοστάσιο του Κυβερνείου. Ερωτήθηκε άραγε ο ιδιοκτήτης αν προτίθεται να ενοικιάσει το οικόπεδό του;
Μέτρηση που έκανα τοπικά δείχνει ότι υπάρχει πολύς χώρος για άνοιγμα πόρτας στον τοίχο της βιβλιοθήκης, που θα επέτρεπε την επικοινωνία με τη λυόμενη κατασκευή αν αυτή τοποθετούνταν στο παραπάνω οικόπεδο.
Δεύτερη λύση είναι η ενοικίαση καταστήματος ιδιοκτησίας Μανώλη Νταμουράκη στη θέση 2. Το κατάστημα επίσης εφάπτεται της Βιβλιοθήκης και άνοιγμα πόρτας θα επέτρεπε την επικοινωνία των δύο κτισμάτων. Ερωτήθηκε άραγε ο ιδιοκτήτης αν προτίθεται να ενοικιάσει το κατάστημά του που παραμένει για χρόνια κενό;
Τρίτη λύση είναι η τοποθέτηση του λυομένου μπροστά ακριβώς από την είσοδο της βιβλιοθήκης, στο χώρο που έχω τοποθετήσει το λευκό τετράγωνο με αριθμό 3. Στέλεχος της Βιβλιοθήκης μου είπε ότι η θέση είναι κατάλληλη και διευκολύνει την επίβλεψη του χώρου.
Μια τέτοια λύση θα εμπόδιζε την πρόσβαση στο Κυβερνείο μέσω του χώρου της Βιβλιοθήκης αλλά υπάρχει καλύτερη λύση πρόσβασης από τον δρόμο βόρεια του Κυβερνείου. Εξάλλου η τοποθέτηση του λυόμενου είναι προσωρινή μια και τόσο το λυόμενο όσο και η Βιβλιοθήκη του Δήμου πρόκειται να μεταφερθούν.
Τέλος, με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων βρίσκονται σε κοντέϊνερς και ότι θα παραμείνουν εκεί και μετά την τοποθέτηση της λυόμενης κατασκευής, μια και ο χώρος θα συνεχίσει να μην επαρκεί, μια ακόμα καλύτερη λύση πιστεύω πως είναι ο συνδυασμός των λύσεων 1 και 2. Γιατί να μην ενοικιαστούν τόσο το οικόπεδο όσο και το κατάστημα πίσω από τη βιβλιοθήκη ώστε με ελάχιστα χρήματα να βρεθεί χώρος για όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης και να αποκατασταθεί η σωστή λειτουργία της μέχρι να ετοιμαστεί η τελική της έδρα, είτε αυτή είναι στο Εϋνάρδειο είτε οπουδήποτε αλλού;
Το ποσό των 20.000 ευρώ που δόθηκε για την αγορά της λυόμενης κατασκευής θα ήταν αρκετό για την ενοικίαση τόσο του καταστήματος όσο και του οικοπέδου για διάρκεια πολλών χρόνων και θα έδινε λύση τόσο στη διατήρηση του πράσινου όσο και στο θέμα της έλλειψης χώρου για τα βιβλία.
Αυτή τη στιγμή η Βιβλιοθήκη, σύμφωνα με το βιβλίο επισκεπτών, δέχεται 10 έως 20 περίπου επισκέπτες την ημέρα ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός των επισκεπτών πολλαπλασιάζεται. Καιρός να σκεφτούμε πιο ανοιχτά και εποικοδομητικά και αντί να βλέπουμε τη Βιβλιοθήκη και το δέντρο της σαν εμπόδια στην ολοκήρωση της εργολαβίας, να τα δούμε σα ζωντανούς οργανισμούς που έχουμε ανάγκη και χρειάζονται την αγάπη, φροντίδα και προστασία μας.
Ας πούμε επιτέλους ένα όχι στη λογική του “οι ειδικοί ξέρουν”, “δεν υπάρχει άλλη λύση” και “τσιμέντο να γίνει”.
Το Εφορευτικό Συμβούλιο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Αίγινας αποτελείται από αξιόλογα άτομα με περιβαλλοντικές και αισθητικές ευαισθησίες και είμαι σίγουρος ότι συμμερίζεται απόλ
υτα τους παραπάνω προβληματισμούς. Ελπίζω να μπορέσει να πείσει τους μηχανικούς του Υπουργείου να σκεφτούν πιο ανοιχτά και δημιουργικά και να δώσουν λύση που να ικανοποιεί τόσο την ανάγκη περαίωσης των έργων αποκατάστασης (τρόπος του λέγειν με το τσιμέντωμα που έχει πέσει) του Κυβερνείου, όσο και τις ανάγκες για τη λειτουργία της βιβλιοθήκης αλλά και των παιδιών του Δεύτερου Δημοτικού Σχολείου για επαφή με τη φύση και το πράσινο.
