Το δέντρο της Βιβλιοθήκης …πέρασε στο παρελθόν;

Με απόφαση του υπουργείου Παιδείας και την σύμφωνη γνώμη του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Αίγινας, βγήκε απο τη θέση του, σήμερα Σάββατο 14 Ιανουαρίου, το δέντρο στην  αυλή του Κυβερνείου, για να την δώσει σε ένα προκάτ, ως μια προσωρινή λύση μεταφοράς μερικών βιβλίων της φιλοξενούμενης βιβλιοθήκης.

Κάποιοι είπαν να σώσουμε το δέντρο, να μην μετακινηθεί από την  θέση που φυτεύτηκε και μεγάλωσε γιατί το πιθανότερο η …εγχείρηση να πετύχει και ο ασθενής να αποβιώσει. Άλλοι είπαν πως χάνουμε το δάσος για ένα απλό οπωροφόρο, ούτε καν προστατευόμενο, η μικρή μας κοινωνία έγινε μαλλιοκούβαρα και τελικά ο κλήρος έπεσε στο δέντρο.

Η υπουργική απόφαση δεν μπήκε στον κόπο να κάνει έναν μικρό ελιγμό, όπως το μοιραίο σκάφος στην Πέρδικα, ο οδηγός δεν είδε, δεν κατάλαβε, δεν άκουσε, είχε προτεραιότητα από δεξιά. Μόνο που σήμερα κάποιοι περιμέναμε την διαφορά από …αριστερά, αλλά πάλι δεν την είδαμε, πάλι μια από τα ίδια, κρατικές αποφάσεις όπου το πράσινο συνεχίζει να υποτιμάται.

Μια από τα ίδια και η κοινωνία μας, όπως την ξέρουμε και όπως έχουμε όλοι μας συνηθίσει. Το οπωροφόρο δέντρο έπεσε θύμα όχι μόνο των κομματικών αντιπαραθέσεων και παρωπίδων, αλλά και των ρουσφετιών, των υποχρεώσεων λόγω γνωριμιών, τα προσωπικά μας οφέλη από κάθε ιδιότητα και ειδικότητα, από υδραυλικό μέχρι υπουργό. 
Πώς να εναντιωθείς σε κάποιον που σε έχει διορίσει, που σου σβήνει τα πρόστιμα, που θα κόψετε μαζί μια κορδέλα, πώς να ξεστομίζεις στο αστυνομικό όργανο πως είδες τον εμπρηστή στο δάσος του Μεσαγρού, στο Λεόντι, στη Σκοτεινή, πως να καταθέσεις ότι ο γιατρός σου, έγραψε 300 ηρεμιστικά σε έναν αυτόχειρα και τόσα άλλα που κουκουλώνουμε επιμελώς και ανεξαιρέτως όλοι μας.

Μόνο οι μικροί μαθητές τόλμησαν με όπλο την αθωότητά τους, να δείξουν την αγάπη τους στο δεντράκι, που έβλεπαν καθημερινά στο βάθος της τσιμενταρισμένης αυλής τους. (Τα παιδιά “στόλισαν” με ευχές το δέντρο της Βιβλιοθήκης)

Κάπως έτσι, εμείς οι μεγάλοι, αποσιωπούμε μικρά και μεγάλα εγκλήματα.

Έτσι μάθαμε, έτσι μεγαλώσαμε κι έτσι συνεχίζουμε να πορευόμαστε, κι ό,τι σωθεί, σώθηκε.

Το δέντρο της Βιβλιοθήκης είναι απλά, ένας καθρέφτης όλων μας. 

Η αξία του μηδενίστηκε ακόμη κι από τους πιο φυσιολάτρες, μπροστά σε τί;