Μάρτιος του δίσεκτου έτους 2020. Ημέρες καραντίνας, περιορισμοί κινήσεων, ψυχικοί καταναγκασμοί, συμβουλές, προτροπές, εντολές κι απαγορεύσεις. Διέξοδος για τους περισσότερους τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καταιγισμός μηνυμάτων και αναρτήσεων από τους “φίλους”, άλλα με χιούμορ και άλλα για ενημέρωση, από τα άγρια χαράματα έως τα μαύρα μεσάνυχτα οι ήχοι των ειδοποιήσεων. Ατελείωτες ώρες στο σπίτι με φαγητό, σνακς και ποτό …σαν να μην υπάρχει αύριο. Η κυκλοφορία όλων μας με αμφίεση χειρουργού είναι πια λογική και επιβεβλημένη.
Και κόντρα στην αλλόκοτη πραγματικότητα που βιώνουμε, η άνοιξη γύρω μας.
Η φύση που πληγώνουμε ανθίζει και μας χαρίζει ένα πνευματικό και ψυχικό αντίδοτο. Εμείς που ζούμε τόσο κοντά της, όσο είμαστε υγιείς, έχουμε τη δυνατότητα να το λαμβάνουμε σε μικρές καθημερινές δόσεις. Από το παράθυρο ή στην αυλή μας κι αν όχι τόσο κοντά, βρίσκουμε την αιτιολογία, στέλνουμε το μήνυμα στο 13033 και βγαίνουμε να την συναντήσουμε.
Η φύση που πληγώνουμε ανθίζει και μας χαρίζει ένα πνευματικό και ψυχικό αντίδοτο. Εμείς που ζούμε τόσο κοντά της, όσο είμαστε υγιείς, έχουμε τη δυνατότητα να το λαμβάνουμε σε μικρές καθημερινές δόσεις. Από το παράθυρο ή στην αυλή μας κι αν όχι τόσο κοντά, βρίσκουμε την αιτιολογία, στέλνουμε το μήνυμα στο 13033 και βγαίνουμε να την συναντήσουμε.
Με άλλοθι λοιπόν τον καλύτερό μας φίλο, το σκύλο, ακολουθήσαμε το βούισμα των εντόμων-επικονιαστών. Πλησιάσαμε και φωτογραφήσαμε κάποια από τα έντομα που μεταφέρουν τη γύρη από άνθος σε άνθος και επιτελούν την αναπαραγωγική διαδικασία των φυτών, την επικονίαση. Μια σημαντική διαδικασία αφού το μεγαλύτερο μέρος της τροφής μας προέρχεται από ανθοφόρα φυτά. Μπορεί αυτή την εποχή η γύρη που μεταφέρεται με τον άνεμο να είναι κατάρα για τους αλλεργικούς, αλλά για τη φύση είναι οι κόκκοι της ζωής.
Νέλλη Πετροπούλου
