Είναι οι μέρες του Σεπτέμβρη που κοιτάς την αφρισμένη θάλασσα κι αναρωτιέσαι
αν προσκάλεσες τον άνεμο και το νερό στην απόμακρη στεριά σου
Είναι οι μέρες του Σεπτέμβρη που κοιτάς την αφρισμένη θάλασσα και ξέρεις
πως η τρικυμία που αφέθηκες, ναυαγό, σ’ άγνωστη γη θα σε ξεβράσει
Είναι τα αφρισμένα κύματα του Σεπτέμβρη
που σου δείχνουν την ώρα να αποχαιρετήσεις το απατηλό σου όνειρο
Είναι τα αφρισμένα κύματα του Σεπτέμβρη
που γοργά κυλούν σαν μέρες και νιώθεις το σκληρό Δεκέμβρη να πλησιάζει
Είναι ο Σεπτέμβρης, που με τον άνεμο σου φέρνει λόγια πικρά που σε τρυπάνε
που επιμένει να καθρεφτίζει ένα λατρεμένο χαμόγελο μες την καρδιά σου
Κι εσύ λαβωμένος από την πραγματικότητα, με τη ψυχή σου διχασμένη
δίχως στιγμές θα νοσταλγείς και θα βουλιάζεις κάθε νύχτα στη στεριά σου
Είναι ο Σεπτέμβρης που σε παρασύρει στην απεραντοσύνη της θάλασσας
κι εσύ σε τόσο μπλε, λησμονείς να σβήσεις τη μορφή που στέκει μακριά
Με τη σκέψη όλο βαραίνεις, με τη ματιά όλο αλαφραίνεις
Είναι ο Σεπτέμβρης;
Αίγινα 12 Σεπτεμβρίου 2020
Κ.Σ.Α.
φωτο: Aegina Light
