Τα περιοριστικά μέτρα, ο φόβος μετάδοσης του covid-19, η απαγόρευση κυκλοφορίας και κοινωνικών συναθροίσεων καλά κρατούν από το Νοέμβριο έως σήμερα, όπως ήταν αναμενόμενο, προκαλώντας σοβαρές επιπτώσεις στο ψυχισμό μας και ένα συλλογικό τραύμα για το μέλλον της κοινωνίας μας.
Διέξοδο για τον καθένα μας, αποτελούν πλέον οι συχνές εξορμήσεις στη φύση. Μπορεί να την έχουμε καθημερινά στο οπτικό μας πεδίο αλλά δεν της αφιερώναμε αρκετό χρόνο. Σε αυτόν τον δύσκολο χειμώνα όμως, ο ελεύθερος χρόνος είναι άπλετος πια για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων, κυρίως εκείνων που έμειναν άνεργοι ή άεργοι. Άλλωστε η φύση είναι η μοναδική “έξοδος ψυχαγωγίας” που μας επιτρέπουν οι περιορισμοί αυτής της πανδημίας, με τον κωδικό 6.
Από την αρχή της καραντίνας του Νοεμβρίου, η ακτογραμμή του νησιού γέμισε με περιπατητές, δρομείς και ποδηλάτες. Οι χειμερινοί κολυμβητές στις ακτές αυξήθηκαν. Και όσο ο καιρός κρύωνε, αρκετοί κάτοικοι της Αίγινας, για “σωματική άσκηση” στράφηκαν στην ενδοχώρα του νησιού.
Περπατιούνται όσο ποτέ άλλοτε, όλα τα μονοπάτια και οι αγροτικοί δρόμοι. Πατιέται καθημερινά κάθε κορυφή και δέχεται επισκέπτες και το πιο απομακρυσμένο χωριό. Τα Μονοπάτια Πολιτισμού απέκτησαν ντόπιους φανατικούς θαυμαστές που τα αναζητούν με το χάρτη στο χέρι.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά κατακλύζονται από φωτογραφίες και βίντεο κατοίκων της Αίγινας από πεζοπορίες τους σε κάθε γωνιά του νησιού. Ηλιοβασιλέματα, ξωκλήσια, ερηπωμένα χωριά, δάση, σουβάλες, ποτίστρες, ρεματιές, πέτρινα αλώνια, γκρεμισμένοι ανεμόμυλοι, κοπάδια από αιγοπρόβατα…
Και έχει τόσες ομορφιές να δει κανείς στην ενδοχώρα της Αίγινας, με βαριά κληρονομιά φυσική και ιστορική. Τα αρχαία ελαιόδεντρα του Ελαιώνα, τα βυζαντινά ξωκλήσια στο λόφο της Παλιαχώρας, τις ανασκαφές στο μυκηναϊκό οικισμό στους Λαζάρηδες, τις τρεις εντυπωσιακές σουβάλες στις Μαρδιές, το οροπέδιο του Μπουρδέχτη, την απέραντη θέα από τη κορυφή του Όρους, από τον Άγιο Αντώνιο, από τους Μπενάκηδες, από το Σφεντούρι, από το Μονοδέντρι και από άλλα αμέτρητα υψώματα. Κι όσο πιο ψηλά, η θάλασσα του Σαρωνικού κυριαρχεί αρμονικά στο τοπίο.
Συντροφιά σε κάθε περιπατητή τα αγριολούλουδα του χειμώνα και οι ανθισμένες αμυγδαλιές. Ανεμώνες, άγριες ορχιδέες, ασπάλαθοι, άγρια λεβάντα…
Μυρωδιές και εικόνες, λουσμένες από το φως της Αίγινας. Και ο καιρός της, σύμμαχος στις εξορμήσεις μας.
Είτε στο βουνό, είτε στη θάλασσα, οι διαδρομές αναψυχής στη φύση της Αίγινας, λειτουργούν ως αντίδοτο σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση που παρατείνεται επ’ αόριστον και εμείς που ζούμε εδώ έχουμε τη δυνατότητα να το λαμβάνουμε καθημερινά, σε μικρές ή σε μεγάλες δόσεις, ανάλογα τις ανάγκες και τις αντοχές.
Νέλλη Πετροπούλου
