Ποτέ δεν θα μάθεις
τι ήσουν για μένα
κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου.
Ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν το τραγούδι μου
κι ας τραγουδούσα μόνο για σένα.
Ποτέ δεν θα μάθεις
ότι πίσω από τα δάκρυά μου
κρυβόταν η ελπίδα κι ότι εσύ
ήσουν το δάκρυ μου,
μια άφταστη ελπίδα, η ηλιαχτίδα
στην καταιγίδα της ζωής μου.
Δε θα το μάθεις.
Μπορεί να ήσουν
ό,τι πιο όμορφο αγάπησα,
μα θα κρύψω τα λόγια μου πίσω απ’ τα χείλη
και δε θα το μάθεις.
Κι αν οι λέξεις, χωρίς να το θέλω, ξεφύγουν,
θα τις ψιθυρίσω τόσο σιγά που
δε θα τις ακούσεις.
Θα ξέρεις πως για μένα
ήσουν μια απλή γνωριμία
κι ας ήσουν για μένα η ζωή μου.
Κάποτε θα ήθελα να μιλήσω
γι’ αυτή τη σκιά που μας ακολουθεί
μες στην ομίχλη,
αλλά μου είναι απαγορευμένο
να πω το τέλος μιας ιστορίας
που δεν άρχισε ποτέ…
Τάσος Λειβαδίτης
φωτο Aegina Light – Αγία Μαρίνα Αίγινας
